 |
| Photo by Hans M on Unsplash |
ΜΑΣ ΑΓΝΟΟΥΝ ΤΑ ΣΗΜΕΙΑ
Τα παράθυραΠαραμένουν
Να κοιτάνε το τοπίο.
Τα πάρκα
Ζουν
Ξαπλωμένα στο γρασίδι.
Η θάλασσα
Πλέει πάνω στον εαυτό της.
Οι σπηλιές κρύβονται
Σε χασμουρητά από πέτρα.
Τα σημεία μάς αγνοούν.
Τι εύκολα μπορούν και κάνουνε
χωρίς εμάς.
μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου
πηγή πρωτότυπου: Poetry International
NOS IGNORAN LOS SIGNOS
Las ventanas
Permanecen
Asomadas al paisaje.
Los parques
Viven
Tendidos en la hierba.
El mar
Se navega a sí mismo.
Las cuevas se esconden
En bostezos de piedra.
Nos ignoran los signos.
Qué fácil prescinden
De nosotros.
Permanecen
Asomadas al paisaje.
Los parques
Viven
Tendidos en la hierba.
El mar
Se navega a sí mismo.
Las cuevas se esconden
En bostezos de piedra.
Nos ignoran los signos.
Qué fácil prescinden
De nosotros.
b. 1946
Σχόλια