 |
| Alessandra Sanguinetti Hana, 14, holds up a photo of herself with her family members who were lost in an airstrike. Gaza. 2020 | Magnum Photos |
Αν πρέπει να εξαφανιστώ
Αν πρέπει να εξαφανιστώ—
ας μην είναι στη σιωπή,
όχι κάτω από τα ερείπια,
όχι πίσω από αριθμούς σε μια οθόνη
που τρεμοπαίζουνε και ξεθωριάζουν.
Ας είμαι ένα όνομα
μία φωνή
μια ανάσα που πιάνεται στην προσευχή ενός παιδιού
ένα νανούρισμα αντίστασης
που ψιθυρίζεται πάνω από άδεια πιάτα
κάτω από κομματιασμένους ουρανούς.
Αν πρέπει να εξαφανιστώ,
ας περπατήσει η ιστορία μου ξυπόλητη
μέσα από δρόμους που θυμούνται
το άρωμα του θυμαριού
και τον ήχο των γέλιων
πριν οι σειρήνες χαράξουν την αυγή.
Τα χέρια μου, φθαρμένα από το κράτημα,
ας μιλήσουν για το πώς αγκάλιασα όνειρα
ακόμα και όταν η γη ξέχασε να ανθίσει—
πώς τάισα το παιδί μου με ελπίδα
όταν ο κόσμος δεν μας έδινε καμια.
Αν πρέπει να εξαφανιστώ,
ας είναι μια σπίθα
στο μυαλό ενός ξένου
που αρνείται να ξεχάσει
που μετατρέπει την ανάμνησή μου
σε χαρταετό
σε ποίημα
σε κραυγή που αντηχεί
μέσα από κάθε σύνορο
που χτίστηκε για να με σβήσει.
Ας πουν—
Δεν εξαφανίστηκε.
Έγινε
μια ιστορία
μια αλήθεια
ένας πυρσός.
μετάφραση από τα αγγλικά: Μαρία Θεοφιλάκου
πηγή πρωτότυπου:
If I must vanish—
let it not be in silence,
not beneath the rubble,
not behind numbers on a screen
that flicker and fade.
Let me be a name
a voice
a breath caught in a child’s prayer
a lullaby of resistance
hummed over empty plates
beneath shattered skies.
If I must vanish,
let my story walk barefoot
through streets that remember
the scent of thyme
and the sound of laughter
before sirens broke the dawn.
Let my hands, worn by holding,
speak of how I cradled dreams
even as the earth forgot to bloom—
how I fed my child with hope
when the world gave us none.
If I must vanish,
let it be a spark
in the mind of a stranger
who refuses to forget
who turns my memory
into a kite
into a poem
into a cry that echoes
through every border
built to erase me.
Let them say—
She did not vanish.
She became
a tale
a truth
a torch.
Haneen Abo Ghrara
H Haneen Abo Ghrara είναι Παλαιστίνια συγγραφέας. Γράφει για να θεραπεύσει, να αντισταθεί και να θυμηθεί.
Σχόλια