 |
| photo by Dominique Teufen - Mountainview. 2013, Hahnemühle | LensCulture |
Ταξίδι στο Θιβέτ
Όσο μπορεί να δει το μάτι, απέραντη γη
εκεί που δεν μπορείς ποτέ να σταματήσεις.
Αν σταματήσεις, προκύπτουν εμπόδια
και κολλάς σε ένα μέρος.
Το χορτάρι ριζώνει στα λιβάδια,
τα ποντίκια ανοίγουν τρύπες στα χωράφια,
οι άνθρωποι ζουν σε χωριά απ' τα οποία δεν φτάνουν νέα.
Πρέπει να πας με καλή ταχύτητα,
να έχεις πορεία μπρος και πίσω.
Καθώς διασχίζεις αυτό το επιβλητικό τοπίο,
τα μεγαλοπρεπή βουνά παραμερίζουν
και οι χιονισμένες κορυφές ρέουν σαν άσπρα σύννεφα.
Οι ξύλινες ράβδοι όπου το κριθάρι στέγνωνε στον ήλιο είναι άδειες.
Είναι πολύ αργά να κατοικήσουν νέοι άνθρωποι τα παλιά σπίτια.
Η απέραντη γη συνεχίζει στο άπειρο, χωρισμένη από τον δρόμο.
Δύο μάτια ανοίγουν χωριστά, αριστερά και δεξιά.
Πάντα θα υπάρχει κάποιος που δεν θέλει να σταματήσει,
σαν τον αετό που τώρα πετάει στον ουρανό
και μοιάζει με φτερό που παρασύρεται.
μετάφραση από τα ισπανικά: Μαρία Θεοφιλάκου
πηγή: Poesía Panhispánica
Viaje en el Tíbet
Hasta donde la vista alcanza, vasta tierra
en donde nunca puedes detenerte.
Si te detienes, surgen los obstáculos
y te quedas atrapado en un lugar.
La hierba echa raíces en las praderas,
los ratones hacen agujeros en los campos,
la gente vive en pueblos de los que no llegan noticias.
Debes ir a buena velocidad,
tener un rumbo hacia delante y hacia atrás.
Mientras vas cruzando aquel paisaje solemne,
los montes imponentes se vuelven lejanos
y los picos nevados fluyen como las nubes blancas.
Están vacías las rejas de madera donde secan la cebada al sol.
Ya es tarde para que nueva gente habite las casas antiguas.
La vasta tierra sigue al infinito, partida por la carretera
Dos ojos se abren por separado, a la izquierda y a la derecha.
Siempre habrá quien no quiera detenerse,
como el águila que ahora surca el cielo
y parece una pluma a la deriva.
Han Dong
γεν. 1961
Σχόλια