 |
| photo by Jonas Bendiksen | Magnum Photos |
Αγριόχηνες
Δεν χρειάζεται να είσαι καλός.
Δεν χρειάζεται να πας γονατιστός
για εκατό μίλια μέσα στην έρημο, μετανοώντας.
Δεν έχεις παρά ν’ αφήσεις το απαλό ζώο του σώματός σου
να αγαπάει αυτό που αγαπάει.
Πες μου για απόγνωση, για τη δική σου, και θα σου πω για τη δική μου.
Στο μεταξύ ο κόσμος συνεχίζει.
Στο μεταξύ ο ήλιος και τα καθαρά βότσαλα της βροχής
κινούνται στα τοπία,
πάνω από τα λιβάδια και τα βαθιά δέντρα,
τα βουνά και τα ποτάμια.
Στο μεταξύ οι άγριες χήνες, ψηλά στον καθαρό γαλάζιο αέρα,
τραβάνε πάλι προς το σπίτι.
Όποιος κι αν είσαι, όσο κι αν είσαι μόνος,
ο κόσμος προσφέρεται στη φαντασία σου,
σε καλεί όπως τις αγριόχηνες, σκληρός και συναρπαστικός–
ξανά και ξανά ανακοινώνοντας τη θέση σου
στην οικογένεια των πραγμάτων.
μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου
You do not have to be good.
You do not have to walk on your knees
for a hundred miles through the desert, repenting.
You only have to let the soft animal of your body
love what it loves.
Tell me about despair, yours, and I will tell you mine.
Meanwhile the world goes on.
Meanwhile the sun and the clear pebbles of the rain
are moving across the landscapes,
over the prairies and the deep trees,
the mountains and the rivers.
Meanwhile the wild geese, high in the clean blue air,
are heading home again.
Whoever you are, no matter how lonely,
the world offers itself to your imagination,
calls to you like the wild geese, harsh and exciting–
over and over announcing your place
in the family of things.
Mary Oliver
1935-2019
Σχόλια