 |
| Gate, CTA-102, photo by Erlend Mikael Sæverud © Erlend Mikael Sæverud | LensCulture |
Οδηγίες
Είναι ωραίο να είσαι
από την περιοχή.
Είναι ωραίο όταν είσαι έξω
και πλησιάζουν
να σε ρωτήσουν για τον δρόμο.
Κι αν δεν τον ξέρεις,
για να μην καταρρεύσει
η κουβέντα,
θα ήθελες να αυτοσχεδιάσεις,
να επινοήσεις έναν δρόμο.
Αλλά περνάει κάποιος άλλος, ακούει τι λες,
επεμβαίνει, γυρνάει
κιόλας προς τη σωστή μεριά, κλείνει τα μάτια του,
απλώνει το ένα χέρι.
Κι εσύ, που πριν βιαζόσουν τόσο,
ακούς την ιστορία των λεωφόρων,
των διασταυρώσεων και των στροφών.
Έχεις κολλήσει εκεί αμίλητος, αφανής
σαν μια ψυχή που πρέπει
να έρθει στον κόσμο
και ψάχνει κάποιον, κάτι,
για να την βάλει εκεί.
θα ήθελες να αυτοσχεδιάσεις,
να επινοήσεις έναν δρόμο.
Αλλά περνάει κάποιος άλλος, ακούει τι λες,
επεμβαίνει, γυρνάει
κιόλας προς τη σωστή μεριά, κλείνει τα μάτια του,
απλώνει το ένα χέρι.
Κι εσύ, που πριν βιαζόσουν τόσο,
ακούς την ιστορία των λεωφόρων,
των διασταυρώσεων και των στροφών.
Έχεις κολλήσει εκεί αμίλητος, αφανής
σαν μια ψυχή που πρέπει
να έρθει στον κόσμο
και ψάχνει κάποιον, κάτι,
για να την βάλει εκεί.
μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου
πηγή πρωτότυπου ποιήματος: Poetry International
Un’indicazione
E’ bello essere uno
del posto.
E’ bello quando in giro
si accostano
per chiederti la strada.
E se poi non la sai,
purché il discorso
non cada
vorresti improvvisare,
inventarla.
Ma un altro passa, sente di cosa si parla,
s’intromette, si volta
già dalla parte giusta, chiude gli occhi,
stende una mano.
E tu, che prima eri tanto di fretta,
ascolti raccontare di vialoni,
bivi, rotonde.
Rimani lì zitto, invisibile,
come uno spirito che deve
venire al mondo
e cerca qualcuno, qualcosa
che ce lo metta.
del posto.
E’ bello quando in giro
si accostano
per chiederti la strada.
E se poi non la sai,
purché il discorso
non cada
vorresti improvvisare,
inventarla.
Ma un altro passa, sente di cosa si parla,
s’intromette, si volta
già dalla parte giusta, chiude gli occhi,
stende una mano.
E tu, che prima eri tanto di fretta,
ascolti raccontare di vialoni,
bivi, rotonde.
Rimani lì zitto, invisibile,
come uno spirito che deve
venire al mondo
e cerca qualcuno, qualcosa
che ce lo metta.
© 2009, Umberto Fiori
From: La bella vista
Publisher: Marcos y Marcos, Milano
b. 1949
Σχόλια