ΤΟ ΧΑΣΜΟΥΡΗΤΟ
Κοιτάχτε ανέβηκε στη σκηνή! είπε ένας από τους θεατές.
Γυρίσαμε τα μάτια γρήγορα. Ήταν
στ’ αλήθεια αυτή που υπέγραψε αυτόγραφα, όταν της
μιλήσατε. Και τώρα χασμουριέται. Μα δε φαίνεται να νυστάζει.
Διστάζω. Λέω να πάω εκεί. Να την αγγίξω με το χέρι μου.
Είμαι από τη φύση μου φτιαγμένος να παραξενεύομαι.
Ποια είναι τούτη που χασμουριέται αδιάφορη;
Το σώμα της το ανθρώπινο δεν την πονά;
Η χώρα εδώ είναι περίεργη. Και δύσκολη. Φοβάμαι.
Μην παίζεις ζάρια με την τύχη σου, μου είπαν.
Όμως εκείνη άνοιγε το στόμα μονάχη. Καταμόναχη.
Κι όσο άνοιγε το στόμα τόσο σάπιζε το πρόσωπο.
Μεταμορφώνονταν σε παλιάτσο.
Στην εποχή μας, σε αυτές τις νέες εποχές
άλλοι χασμουριούνται κι άλλοι πεθαίνουν από τους βομβαρδισμούς.
Ο ποιητής γίνεται χίλια κομμάτια.
Ειρηναίος Μαράκης
12/5/2024
* Μια επίκαιρη παραλλαγή του ποιήματος "Ο καιόμενος" του Τάκη Σινόπουλου (1917-1981) από τη συλλογή Μεταίχμιο Β' (1957).
Σχόλια