 |
| photo by Kremer Johnson | LensCulture |
ΓΡΑΜΜΑ
Εδώ
σε αυτό το φωτεινό δωμάτιο του πανδοχείου
χαίρομαι που δεν είσαι πια εδώ μαζί μου.
Το τοπίο της θάλασσας
είναι πιο μπλε από
τα σκουλαρίκια σου
και το δάσος
είναι ένα σμαραγδένιο κύμα
και το δέρμα του αέρα
είναι υγρό και εύθραυστο
κι ένας γλάρος κάθεται
κάθε πρωί στο παράθυρο.
Δεν υπάρχει ανησυχία
και τα μάτια σου
σβήνουν απ' το μυαλό μου
σαν βάρκες που οπισθοχωρούν
αέναα από τη σκοτεινή αμμουδιά—
αργά
ψυχρά
αβίαστα.
Χωρίς καυγάδες,
χωρίς αιματοκύλισμα.
Όλα είναι εντάξει, φρέσκα και κουρασμένα
και πόσο ωραία μού κολλάει ο ύπνος
μέχρι το πρωί
όταν πάλι η επίμονη σκιά του γλάρου πίσω από το παράθυρο,
σαν το σκοροφαγωμένο κυπαρίσσι σ' εκείνο το τοπίο στην Ιθάκη—
Αστειεύομαι:
χαίρομαι που δεν είσαι πια εδώ μαζί μου.
απόδοση από τα αγγλικά/περσικά: Μαρία Θεοφιλάκου
πηγή πρωτότυπου και αγγλικής μετάφρασης: Cordite Poetry Review
αγγλική μετάφραση: Kayvan Tahmasebian, Rebecca Ruth Gould
Ίσως η πατρίδα να ήταν αυτό:
Ένα απομακρυσμένο μοναχικό χωριό,
στο κάδρο ενός άδειου παραθύρου,
ένα ρηχό ξερό ρυάκι και η γυμνή λεύκα,
κι ένας σκονισμένος κόκορας
μ' ένα λοξό λειρί,
ένας κουβάς και μερικοί χωρικοί,
ένα σπασμένο μπλε πλακάκι,
στις πέτρες γύρω από το στόμα του σκούρου πηγαδιού.
Από πάνω
και μέσα στο δωμάτιο
ένα κρεβάτι μ' ένα σεντόνι απλωμένο
-καθαρό-
και μια καρό κουβέρτα διπλωμένη,
ένα τραπέζι, μία πένα και το δοχείο μελάνης ξεραμένο,
και μια επιτραπέζια λάμπα
σβηστή,
και στο συρτάρι (που λέγεται khizeh)
ένα λευκό σημειωματάριο, λευκό για λευκό·
μόνο
στην κορυφή του πρώτου φύλλου
σαν από αμνημονεύτων χρόνων
με θαμπό μελάνι
μπλε
με καθαρά γράμματα και την αναγραφή:
Μνήμες των Ημερών.
μετάφραση από τα αγγλικά: Μαρία Θεοφιλάκου
πηγή αγγλικής πρωτοτύπου και αγγλικής μετάφρασης: House Arrest, Hasan Alizadeh, 2022
αγγλική μετάφραση: Kayvan Tahmasebian, Rebecca Ruth Gould
ΤΟΥ ΚΆΚΟΥ
Τα πάντα χάνονται σε αυτό το σπίτι.
Αμέσως ένα αερικό καλύπτει το κενό.
Το αερικό δεν είναι ορατό.
Το αερικό είναι ένας μικρός χώρος κενός.
Σ' ένα μικρό χώρο κενό,
ώσπου αυτός ο μικρός χώρος είναι κενός,
ένα προσωρινό φάντασμα
Το αερικό δεν είναι ορατό.
Το αερικό είναι ένας μικρός χώρος κενός.
Σ' ένα μικρό χώρο κενό,
ώσπου αυτός ο μικρός χώρος είναι κενός,
ένα προσωρινό φάντασμα
αρχίζει ξάφνου να μιλάει.
Και τα λόγια του
αν δώσεις προσοχή
είναι τα ίδια ένας μικρός χώρος κενός
σε ένα μικρό χώρο κενό
ώσπου ο μικρός κενός χώρος μείνει κενός.
Είπα. Δεν είπα;
Είπα:
Τα πάντα χάνονται σε αυτό το σπίτι.
αν δώσεις προσοχή
είναι τα ίδια ένας μικρός χώρος κενός
σε ένα μικρό χώρο κενό
ώσπου ο μικρός κενός χώρος μείνει κενός.
Είπα. Δεν είπα;
Είπα:
Τα πάντα χάνονται σε αυτό το σπίτι.
απόδοση από τα αγγλικά/περσικά: Μαρία Θεοφιλάκου
πηγή αγγλικής πρωτοτύπου και αγγλικής μετάφρασης: Tentacular magazine, Issue#4
αγγλική μετάφραση: Kayvan Tahmasebian, Rebecca Ruth Gould
*και τα τρία ποιήματα της δημοσίευσης προέρχονται
από τη συγκεντρωτική συλλογή House Arrest,
σε μετάφραση των
Kayvan Tahmasebian και Rebecca Ruth Gould,
Arc Publications, 2022
Here
in this bright room in the inn
I’m happy you’re not here with me anymore.
The landscape of the sea
is bluer than
your earrings
& the forest
is an emerald wave
& the air’s skin
is moist & fragile
& a seagull sits
every morning at the window.
There is no anxiety
& your eyes
fade in my mind
like boats receding
perpetually from the dark beach—
slowly
coldly
lightly.
Without scuffle,
without bloodshed.
Everything is fine, fresh & tired
& it’s so sweet to sleep
until morning
when again the shadow of a seagull hovers at the window,
like the moth-eaten cypress in that scene in Ithaka—
I was kidding:
I’m happy you’re not here with me anymore.
نامه
اینجا
در این اتاق روشن مهمانسرا
شادم که در کنارم دیگر تو نیستی.
دریای چشم‌انداز
از گوشواره‌هایت
آبی‌ترست
و جنگلش
موج زمردست
و پوست هوا
ترگونه‌است و ترد
و پشت پنجره هر صبح
یک مرغ دریایی.
تشویش نیست
و چشم‌هایت
از یاد می‌روند.
چون زورقی که دور می‌شود
هر لحظه از کناره‌ی تاریک
آرام
سرد
سبکبار ــ
بی‌کشمکش
بی هیچ خونریزی
هر چیز خوب و خرم و خسته‌ست
و خواب می‌چسبد
تا صبح
که باز پشت پنجره پرهیب مرغ دریایی
چون سرو بید‌خورده‌ی آن پرده در ایتاک ــ
شوخی‌ست!
شادم که در کنارم دیگر تو نیستی.
Perhaps the homeland was this:
A far lonely village,
in the frame of an empty window,
a dried narrow brook & the naked aspen,
& a dusty rooster
with an oblique comb,
a bucket & a few peasants,
a broken blue tile,
on the stones round the dark well’s mouth.
Above
& in the room
a bed with a sheet spread
—clean—
and a folded chequered blanket,
a table, a pen & the ink bottle which was dry,
& a table lamp
turned off,
and in the drawer (called khizeh)
a white notebook, white on white;
only
at the top of the first page
as if from time immemorial
in pale ink
blue
in distinct letters & the inscription:
Daily Memories.
Demonomania
Everything gets lost in this house
for a genie to replace the lost thing right away.
The genie is invisible.
It’s a small empty space.
In a small empty space,
as long as the small empty space is empty,
a temporary genie
begins to speak immediately.
If you listen carefully,
its words
are a small empty space
in a small empty space
as long as the small empty space is empty.
I said it. Didn’t I?
I said:
Everything gets lost in this house.
Everything gets lost in this house
for a genie to replace the lost thing right away.
The genie is invisible.
It’s a small empty space.
In a small empty space,
as long as the small empty space is empty,
a temporary genie
begins to speak immediately.
If you listen carefully,
its words
are a small empty space
in a small empty space
as long as the small empty space is empty.
I said it. Didn’t I?
I said:
Everything gets lost in this house.
Hasan Alizadeh
γεν. 1947
Ο Hasan Alizadeh είναι Ιρανός ποιητής, γεννημένος στη βορειοανατολική ιρανική πόλη Mashhad το 1947. Το ταλέντο του αναγνωρίζεται ευρέως στο Ιράν, μάλιστα κέρδισε το Βραβείο Μοντέρνας Ιρανικής ποίησης το 2002, αλλά πολύ λίγα είναι γνωστά για αυτόν προσωπικά καθώς αρνείται να δώσει συνεντεύξεις ή να μιλήσει για τον εαυτό του.
Η συγκεντρωτική συλλογή House Arrest (2022), που περιλαμβάνει μεταφρασμένα ποιήματα του Χασάν Αλιζαντέχ από τις συλλογές Diary of a House Arrest, 1956-1967 (2003) και Blue Bicycle (2015), έχει ως κεντρικό θέμα την ανατροπή του πρωθυπουργού του Ιράν, Mohammad Mosaddegh, κατά τη διάρκεια του πραξικοπήματος που υποκίνησαν η Βρετανία και οι Η.Π.Α το 1953. Μετά την απομάκρυνση από την εξουσία, ο Mosaddegh αναγκάστηκε να ζήσει εξόριστος στο κάστρο Ahmadabad κοντά στην Τεχεράνη και σε αυτά τα ποιήματα, ο Alizadeh φαντάζεται τον εαυτό του στη θέση του Mosaddegh, στην εξορία, και επιτρέπει στη φαντασία του να τον πάει όπου θέλει. Στην ονειρική ατμόσφαιρα των ποιημάτων του, οι χρόνοι και οι τόποι λιώνουν μεταξύ τους σαν μάγμα, συνδυάζοντας την ελληνορωμαϊκή μυθολογία, την αρχαία ιρανική λαογραφία, τη χριστιανική Καινή Διαθήκη, την Παλαιά Διαθήκη, τα ευρωπαϊκά παραμύθια και τον περσικό σουφισμό. Ωστόσο, το έργο του είναι εντελώς μοντέρνο: οι μυθικές φιγούρες ζουν δίπλα στους σύγχρονους ανθρώπους και οι κλασικές μορφές μετατρέπονται σε μοντερνιστικά πειράματα.
(με πληροφορίες από: https://www.thenile.co.nz/books/hasan-alizadeh/house-arrest/9781910345788)
Σχόλια