Δ. Π. Παπαδίτσας | Υπήρχαν δυο σκοτάδια...

Portrait in the cage 2019 © Zeno Chen


IV


Υπήρχαν δυο σκοτάδια
Ένα βήμα πριν απ' το καλό σκοτάδι ζύγιζα τις δυνάμεις μου
Με όλο μου τον εαυτό βλήμα με όλο μου τον εαυτό ζαριά
Με όλο μου τον εαυτό αναπάντεχες λύσεις αινιγμάτων
Με όλο μου τον εαυτό πέτρα στο βάραθρο
Με όλο μου τον εαυτό μαγική σκέψη που αναποδογύριζε
   τρίγωνα πάθη και από έναν καθρέφτη κράταγε τη νεύ-
   ρωση για τους ανέμους
Με όλο μου τον εαυτό καλάθι όλων των φρούτων, σκουπιδο-
   τενεκέ για τα φαντάσματα κάθε καταστροφής και ανόρ-
   θωσης
Στο άλλο σκοτάδι με όλο μου τον εαυτό αφρένιο βήμα και
   κρουστή επανάληψη στιγμής
Που φουσκώνει και ξεφουσκώνει σε απεραντοσύνη και μηδα-
   μινό της ψίθυρο
Με όλο μου τον εαυτό ποδοβολητό και αίματα επανα-
   στάσεις και επιφοιτήσεις πνεύματος ενός τρελού μ' α-
   νοιχτά μάτια και πόδι που μόλις σαλεύει στη λάσπη
   της μάχης


Ω φωτιά της ανεπαίσθητης φωνής κάψε τους μήκυτες κι όλες
   τις παράσιτες φτέρες του δάσους
Κι άφησε τους κοντυλένιους κορμούς κρατημένους στ' άστρα
Άφησε απ' το σκοτάδι να κυλήσει ο χυμός κατευθείαν στους
   αγέρηδες που τινάζουν κρουνοί της μέρας
Με όλο μου τον εαυτό νόμισμα σε ώρες συναλλαγής
Με όλο μου τον εαυτό σφαίρα που έκανε τη δουλειά της μέ-
   σα στο απομεσήμερο πεσμένης οπώρας
Βλέπω τρώω κι αισθάνομαι το τυχαίο μ' όλη τη δόξα των
   αριθμών του και με τον ρόδινο απόγονο του διπλού κρε-
   βατιού
Όπου η άρρωστη διάρκεια ζη τα νιάτα της λιανίζοντας το
    αντρικό στήθος
Με όλο μου τον εαυτό κλεψύδρα με ανάποδες χοάνες η μια
    να δίνει και η άλλη να παίρνει άμμο
Με όλο μου τον εαυτό μυστικό που δεν τό 'μαθαν κι όταν ακό-
    μα ο θάνατος φοβέριζε με το φτερό του


Εδώ μείναν τα πράγματα εδώ στο ύψους ή του βάθους
Εδώ ας κάνει ο καθένας ό,τι μπορεί
Ας τραγουδήσει ας αγαπήσει ας λιώσει
Ας γίνει ο ένας δίψα του άλλου
Εδώ στο αποκορύφωμα που το τριζοβολάει το ψέμα



[από τη συλλογή ΔΙΑΡΚΕΙΑ (1972)]
πηγή: Δ. Π. Παπαδίτσα - Ποίηση, 
εκδ. Μέγας Αστρολάβος/Ευθύνη, 1997


Δ. Π. Παπαδίτσας
1922-1987




Σχόλια