Dileep Jhaveri | Άβαταρ

Benoit Malphettes, United States | Photo competition "Home 2021", Lens Culture

Άβαταρ

Δέντρα των τρομερών ψεμάτων,
φύλλα πυρός,
άνθη από τέφρα.
Οδηγήστε με, κάποιος, έξω από αυτό το δάσος.

Έχω περιπλανηθεί για πάντα,
κουβαλώντας μια δυο βρεγμένες λέξεις,
σκοντάφτοντας σε μονοπάτια τυφλά απ' τον ατμό,
πόδια σχισμένα από
σκουριασμένα σκεύη, σπασμένα πλακάκια, μισομαγειρεμένα φαγητά,
κουρελιασμένα ρούχα, άσκεπες κραυγές, σπασμένα κόκαλα,
σκυμμένα σώματα που γίνονται πέτρα αν πας να τα αγγίξεις.

Περιφέρομαι την κάθε μέρα
σαν φάντασμα από κάνα τραυλό παρελθόν
ή καμιά αχόρταγα πεινασμένη, ποτέ κατευνασμένη
κακή άγνωστη θεότητα
τυφλή απέναντι στον εαυτό της,
κάποιον χαμένο ήλιο
ή τον θάνατο.
Από αυτά τα δέντρα
των εξελκωμένων, ιδρωμένων, καιόμενων, ραγισμένων καθρεφτών
κάποιος
να με οδηγήσει, έξω από αυτό το δάσος.

μετάφραση από τα αγγλικά: Μαρία Θεοφιλάκου

πηγή: Poetry International

Avatar

Trees of utter lies,
leaves of flames,
flowers of ash.
Lead me, someone, out of this forest.

I have wandered forever,
carrying a couple of damp words,
stumbling across steam-blinded tracks,
feet slashed by
rusted vessels, broken tiles, half-cooked meals,
tattered clothes, roofless screams, broken bones,
stooped bodies that turn to stone when you touch them.

I roam every day
like a ghost from some stammering past
or some endlessly hungry, never appeased
unknown evil deity
blind to himself,
a lost sun
or death.
From these woods
of ulcerous, oozing, burning, cracked mirrors
someone
lead me, out of this forest.

Dileep Jhaveri

b. 1943, India