Κινέζοι ποιητές | τετράστιχα

 

Τ' άο Χουνγκ-Τσινγκ (452-539)

Σ' απάντηση στην ερώτηση του αυτοκράτορα:
«Δικό σου τι είναι ανάμεσα στους λόφους;»

«Δικό μου τι είναι ανάμεσα στους λόφους;»
Απάνω στις κορφές είναι άσπρα σύννεφα·
όμως αυτά είναι μονάχα για τη δική μου τέρψη,
δεν πιάνονται, δε στέλνονται στη Μεγαλειότητά σου.

Βανγκ Γιεν (8ος αιώνας)

Το φτωχό κορίτσι

Δεν έχει ούτε ένα καθρέφτη για το πρόσωπό της,
πάνω από τ' ανοιξιάτικο νερό στολίζεται μ' ανθούς.
Αυτοί μέσα στη βάρκα από μαγνόλια που περνούν,
γελώντας δείχνουνε τις ξύλινες φουρκέτες της και
φεύγουν προς τη μακρινή την όχθη.

Τσανγκ Τσι (768-846)

Τα πουλιά του βουνού

Τα πούπουλά τους είναι σαν ταινία άσπρο μετάξι·

ζυγιάζονται στο δέντρο της αυλής.

Απόψε ένας μικρούλης πίθηκος ήρθε να κόψει κάστανα,

δυο δυο πέταξαν τα πουλιά προς το φεγγάρι.

Πε'ι Ί-τσι (πρώτο μισό 9ου αι.)

Στο συμπόσιο του Αρχειοφύλακα Τσανγκ,

φεύγοντας νύχτα

Τα κόκκινα κεριά λειώνουν και φέγγουν πάλι·

τα πράσινα φλασκιά είναι ξέχειλα γεμάτα.

Καθόλου δε με νοιάζει που μπροστά μου είναι μακρύς ο δρόμος·

φοβάμαι μόνο μήπως τούτη η νύχτα είναι πολύ μικρή.

Τσ'άο Γιε (9ος αι.)

Ο ποντικός της δημόσιας αποθήκης

Χοντροί, ένα κιλό, οι αρουραίοι της δημόσιας αποθήκης·

δε φεύγουν, όταν ανοίγουνε την πόρτα.

Δεν έχουνε να φάνε οι στρατιώτες, ο λαός πεινά

- ω αρουραίε, ποιος σ' αφήνει κάθε μέρα τόσους 

σπόρους να καταβροχθίζεις;

Λι Γι (9ος αι.)

Τραγούδι του νοτιά του ποταμίσιου

Παντρεύτηκα έναν έμπορο απ' το Τσ'ου Τ'ανγκ,

που όλο ξεχνάει του γυρισμού την ώρα.

Αν ήξερα πως η παλίρροια είναι έτσι ταχτική,

θα παντρευόμουνα βαρκάρη, που 'ρχεται μαζί της. 

Κάο Τσ'αν (δεύτερο μισό 9ου αιώνα)

Η ζωή του ψαρά

Τ' ατίθασα νερά βαστάνε χίλια χρόνια,

όμως τ' αφρόντιστα λουλούδια σβήνουν σε μια νύχτα.

Στις μέρες μας ο μάταιος κόσμος έγινε στενάχωρος πολύ·

να μοιάζει τάχα με ζωή σε μια ψαρόβαρκα;

Λιου Γιου (1125-1210)

Το τραγούδι του κρασιού

Στο Τσ'ανγκ Αν μισομεθάω στον άνεμο της Άνοιξης,

κόκκινος από τα λουλούδια που 'χω βάλει ο σκούφος μου.

Είδα το μεγαλείο και το πέσιμο του κόσμου,

χωρίς πιο πλούσιος να γίνω ή πιο φτωχός εγώ. 

*από τη συλλογή Κινέζοι ποιητές - τετράστιχα, 

μετάφραση-πρόλογος-σημειώσεις Σωκράτη Λ. Σκαρτσή,

εκδόσεις Καστανιώτη 1988