 |
| Micha Bar Am | Sea shore, Gaza beach 1976 |
Στον βυθό σού έχω αφήσει ένα μπαλόνι
Αν είχαμε συναντηθεί
στο διάζωμα
της Ακτής Κονδύλη
λίγο πριν τη στροφή
για Δραπετσώνα
θα μπορούσα να σου δείξω
τι εννοώ
όταν λέω
οι αγκαλιές στα λιμάνια
είναι πάντα κατάκοπες
θα βλέπαμε
για παράδειγμα
πώς ιδρώνουν
οι κόμποι των κάβων
στις σκουριασμένες δέστρες
αν είχαμε συναντηθεί
λοιπόν
καταμεσής του δρόμου
κάποιου λιμανιού
θα εισπνέαμε χαμογελαστοί
τα καυσαέρια των πλοίων
και θα καταλάβαινες
γιατί κάποιοι άνθρωποι
δεν καταφέρνουν
να κόψουν το κάπνισμα
θα με ρωτούσες
τότε
αν γνωρίζω
πόσα ναυτικά μίλια
είναι ένα τσιγάρο δρόμος
κι εγώ θα καμωνόμουν
ότι έχω γυρίσει τη γη
πάνω σε μια κασετίνα
με δεκαεννιά άφιλτρα
θα ήταν νύχτα
αλλά
δεν θα ‘χε φεγγάρι
ούτε γαλαξίες να κατοικήσουμε
παρά μονάχα
μια τρύπα του όζοντος
να μας κρύβει τον συγκλονισμό
κι εμείς
αντί γι’ αστέρια
θα μετρούσαμε φανάρια
ένα ένα
όλα τα κόκκινα
απ’ τη σκιά μας
μέχρι το πηδάλιο
πες μου
όμως
έχεις γκαζώσει ποτέ
στη θέα ενός κύματος;
σκέφτομαι και κάτι ακόμα
ότι δηλαδή
εσύ τώρα με διαβάζεις
να αφηγούμαι
μια συνάντηση
που δεν ζήτησες
και μάλλον
ποτέ δεν είχες ανάγκη
κι όμως
είμαι
σίγουρος
σου
λέω
ακούω τον παφλασμό
και οι άνθρωποι γύρω μου
μιλούν γλώσσες ακατανόητες
νομίζω είδα κι έναν γλάρο
να πετάει χαμηλά
και
είναι αλήθεια
τελικά
ότι
όποιος δακρύζει συχνά
βρίσκεται
συχνά
στη θάλασσα.
Γ. Δ. Σέρμυντ
για περισσότερα: https://project-ersilia.net/
Σχόλια