 |
| φωτο της Sabine Weiss - Βιολιστής, Porte St. Cloud, 1950, Γκαλερί Holden Luntz |
Του οδοιπόρου
Ξέρουμε μήπως κάτι για τον δρόμο,
όπου ένας οδοιπόρος
είναι απρόθυμος να φτάσει στα ζητιάνικα
ερείπια του έρωτα;
Έτσι λοιπόν το βιολί από το πουθενά
τραντάζει την αδράνεια του,
την ανώφελη αοριστία του,
και το στρίβει μαζί μ' εκείνα
τα κρινάκια, εκείνα τα τριαντάφυλλα,
που χάνονται πετώντας με τον άνεμο.
*μετάφραση Μαρία Θεοφιλάκου
πηγή πρωτότυπου:
Solo el Camino: Eight Decades of Cuban Poetry
Duke University Press 2016
Del caminante
¿Sabemos algo del camino,
donde un caminante
se resiste a llegar a la pordiosera
ruina del amor?
Así el violin de pronto
sacude su indolencia,
su vaguedad inútil,
y se despide en aquellos
lilas, en aquellos rosas,
que se van volando con el viento.
Cleva Solís
1918-1997
Σχόλια