 |
| photo by Bruce Davidson: I love a phantom. Brighton,1960. |
Τραγούδι για φαντάσματα και για τους εξαφανισμένους
Σήμερα είναι τα χέρια που αγαπώ
Χθες ήταν ένας λαιμός
Αύριο θα είναι χείλη
και το βράδυ ένα χαμόγελο
Σε τρεις μέρες ένα πρόσωπο
Θέλω να πω, κάθε μέρα της εβδομάδας
Θα με εκπλήσσει ότι ζω ακόμα
Θα θυμάμαι ίσως Δευτέρα το βάδισμα σου
και Τρίτη χωρίς αμφιβολία τα μαλλιά
Θα πρέπει επίσης να ακούω τη φωνή
αυτή των φαντασμάτων
αυτή που διστάζει αυτή που πείθει
ότι η ζωή δεν είναι τόσο άσχημη
όσο θέλησα να πιστέψω πριν
Τετάρτη τα ξεχνάμε όλα
Αλλά Πέμπτη είναι ένα άρωμα
που δεν μπορεί να ξεχαστεί
το άρωμα του ουράνιου τόξου
Τις άλλες μέρες
Όλες τις άλλες μέρες
Υποσχέθηκα
να μη λέω τίποτα παρά μόνο στον εαυτό μου
*μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου
Aujourd’hui ce sont des mains que j’aime
Hier c’était une nuque
Demain ce seront des lèvres
et le soir un sourire
Dans trois jours un visage
Enfin chaque jour de la semaine
je m’émerveillerai de vivre encore
je me souviendrai peut-être lundi de votre démarche
et mardi sans doute des cheveux
Il faudra aussi écouter la voix
celle des fantômes
celle qui hésite celle qui persuade
que la vie n’est pas si atroce
que je voulais le croire tout à l’heure
mercredi tout oublier
Mais jeudi c’est un parfum
qu’on ne peut oublier
le parfum de l’arc-en-ciel
Les autres jours
Tous les autres jours
j’ai promis
de ne rien dire qu’à moi-même
1897–1990
Σχόλια