Αντρέ Μπρετόν | «Μου λένε ότι εκεί κάτω…»

Σχέδια του Alberto Giacometti (1901-1966) για τη συλλογή «Ο αέρας του νερού» του Αντρέ Μπρετόν

 

«Μου λένε ότι εκεί κάτω…»

Μου λένε ότι εκεί κάτω ​​οι παραλίες είναι μαύρες
Από τη λάβα που έφτασε ως τη θάλασσα
Και απλώνονται στους πρόποδες μιας θεόρατης κορφής που καπνίζει χιόνι
Κάτω από έναν δεύτερο ήλιο από άγρια ​​καναρίνια
Ποια είναι λοιπόν αυτή η μακρινή χώρα
Που μοιάζει ν' αντλεί όλο το φως της απ' τη ζωή σου
Τρέμει πολύ αληθινή στην άκρη των βλεφαρίδων σου
Απαλή πάνω στο δέρμα σου σαν άυλο λινό
Φρέσκια ​​από το μισάνοιχτο μπαούλο των χρόνων
Πίσω σου
Ρίχνοντας τις ύστατες σκοτεινές φωτιές της ανάμεσα στα πόδια σου
Το χώμα του χαμένου παραδείσου 

Πάγος του σκότους καθρέφτης της αγάπης
Και παρακάτω προς την αγκαλιά σου που ανοίγεται
Στα πειστήρια της άνοιξης
Για το μετά
Για την ανυπαρξία του κακού

Σύγκορμη η ανθιστή μηλιά της θάλασσας

μετάφραση Μαρία Θεοφιλάκου

πηγή πρωτοτύπου: «L’air de l’eau» 

(Ο αέρας του νερού), 

Editions des Cahiers d’art, 1934

« On me dit que là-bas... »

On me dit que là-bas les plages sont noires
De la lave allée à la mer
Et se déroulent au pied d’un immense pic fumant de neige
Sous un second soleil de serins sauvages
Quel est donc ce pays lointain
Qui semble tirer toute sa lumière de ta vie
Il tremble bien réel à la pointe de tes cils
Doux à ta carnation comme un linge immatériel
Frais sorti de la malle entr’ouverte des âges
Derrière toi
Lançant ses derniers feux sombres entre tes jambes
Le sol du paradis perdu
Glace de ténèbres miroir d’amour
Et plus bas vers tes bras qui s’ouvrent
A la preuve par le printemps
D’après
De l’inexistence du mal
Tout le pommier en fleur de la mer







André Breton
1896–1966