Εμέ Σεζέρ | Πρωτοχρονιά


ΠΡΩΤΟΧΡΟΝΙΑ

Οι άνθρωποι έκοψαν από τα βάσανα τους ένα λουλούδι 
που το κούρνιασαν στα υψίπεδα του προσώπου τους
η πείνα τούς φτιάχνει μία φυλλωσιά
μια εικόνα λιώνει στο τελευταίο δάκρυ τους 
ήπιαν ως το σημείο της άγριας φρίκης
τέρατα ρυθμικά απ' τους αφρούς
Εκείνη την ώρα
έγινε μία
αξέχαστη
μεταμόρφωση
τα άλογα κλώτσαγαν ένα μικρό όνειρο στις οπλές τους
παχιά σύννεφα πυρκαγιάς φούσκωσαν σαν μανιτάρι
σε όλες τις δημόσιες πλατείες
υπήρξε μια εκπληκτική επιδημία
στο πεζοδρόμιο τα πιο μικρά φώτα στρίβανε τα κεφάλια των
φάρων τους
όσο για το ανώφελο μέλλον καυτός ατμός σφύριζε μες στους κήπους
Εκείνη την ώρα
η λέξη μπόρα
και η λέξη μαλακό χώμα
η λέξη αυγή
και η λέξη ροκανίδια
συνωμότησαν για πρώτη φορά


*μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου
πηγή πρωτότυπου:The Yale Anthology of Twentieth-Century
French Poetry, 2004



An neuf

Les hommes ont taillé dans leurs tourments une fleur
qu’ils ont juchée sur les hauts plateaux de leur face
la faim leur fait un dais
une image se dissout dans leur dernière larme
ils ont bu jusqu’à l’horreur féroce
les monstres rythmés par les écumes
En ce temps-là
il y eut une
inoubliable
métamorphose
les chevaux ruaient un peu de rêve sur leurs sabots
de gros nuages d’incendie s’arrondirent en champignon
sur toutes les places publiques
ce fut une peste merveilleuse
sur le trottoir les moindres réverbères tournaient leur tête
de phare
quant à l’avenir anophèle vapeur brûlante il sifflait dans les jardins
En ce temps-là
le mot ondée
et le mot sol meuble
le mot aube
et le mot copeaux
conspirèrent pour la première fois



Aimé Césaire
1913-2008



Σχόλια