 |
| photo by Gregory Halpern, New York 2015 |
μόνος από επιλογή
αυτό το βράδυ φθινοπώρου
ένας ερωδιός φτιάχνει ένα τόξο
πάνω από τη δεξαμενή
το ηλιοβασίλεμα στ' απόνερα του
*
καθισμένος μόνος
στο παραθαλάσσιο καφέ
η μηλόπιτα μου
καταφτάνει με μια επιπλέον δόση
απομίμησης κρέμας
*
με ρωτάει
για τις πεποιθήσεις μου. . .
ένα μαύρο κοράκι
τινάζει τη βροχή
από φύλλο σε φύλλο
alone by choice
this autumn evening
a grebe arcs
across the reservoir
the sunset in its wake
sitting alone
in the seaside café
my apple pie
arrives with an extra squirt
of imitation cream
she asks me
about my beliefs . . .
a black crow
shakes the rain
from leaf to leaf
Margarita Engle
ανάμεσα στα ταξίδια
το νησί γίνεται
μια ιδέα
αντί για ένα μέρος
με ιπτάμενα ψάρια και ποιητές
Denis M. Garrison
το βουητό
ενός διερχόμενου τρένου
επιτέλους
έμαθα να μην απαντώ
μόνο και μόνο επειδή λένε το όνομά μου
*
ένα κοπάδι γλάροι
αλατίζει τo χωράφι με τις καλαμιές
από πολύ μακριά
οι επισκέπτες μας στην επαρχία,
οδηγημένοι από θύελλες στη θάλασσα
*
και όταν
τελειώσει η άμμος;
η ακινησία
της κλεψύδρας
κι εγώ είμαστε ένα
William Hart
ένας κόκορας με σχοινί στο πόδι
στέκει στο όριο του κόσμου του
παράτολμος δίπλα στην κυκλοφορία—
ακόμα και μια κότα νιώθει
την τσιμπιά μιας ζωής δεμένης με λουρί
A. A. Marcoff
Είμαι
δεν είμαι
είμαι
καθώς μπαίνω και βγαίνω
στην ομίχλη
*
μια γυναίκα οδηγεί
έναν τυφλό -
μεταφράζει
το φως του ποταμού
σε λέξεις
Peter Yovu
ακόμα πιασμένος
στον ήχο
ενός φλάουτου shakuhachi
βγαίνω έξω στον άνεμο
με τρύπες στα κόκαλά μου
Dave Bacharach
ένας ουρανός του Νοέμβρη
γεμάτος από χήνες
που πάνε κατά τον βορρά -
έχω κάνει το ίδιο
είδος λάθους
ανάμεσα στα ταξίδια
το νησί γίνεται
μια ιδέα
αντί για ένα μέρος
με ιπτάμενα ψάρια και ποιητές
between journeys
the island becomes
an idea
instead of a place
with flying fish and poets
το βουητό
ενός διερχόμενου τρένου
επιτέλους
έμαθα να μην απαντώ
μόνο και μόνο επειδή λένε το όνομά μου
*
ένα κοπάδι γλάροι
αλατίζει τo χωράφι με τις καλαμιές
από πολύ μακριά
οι επισκέπτες μας στην επαρχία,
οδηγημένοι από θύελλες στη θάλασσα
*
και όταν
τελειώσει η άμμος;
η ακινησία
της κλεψύδρας
κι εγώ είμαστε ένα
the moan
of a passing train
at last
I’ve learned not to answer
just because my name is called
a flock of gulls
salts the stubbled field
from far away
our visitors in the sticks,
driven by storms at sea
and when
the sand runs out?
the stillness
of the hourglass
and I are one
William Hart
ένας κόκορας με σχοινί στο πόδι
στέκει στο όριο του κόσμου του
παράτολμος δίπλα στην κυκλοφορία—
ακόμα και μια κότα νιώθει
την τσιμπιά μιας ζωής δεμένης με λουρί
a rooster on a leg string
stands at the end of his world
daring traffic—
even a chicken feels
the pinch of a tethered life
A. A. Marcoff
Είμαι
δεν είμαι
είμαι
καθώς μπαίνω και βγαίνω
στην ομίχλη
*
μια γυναίκα οδηγεί
έναν τυφλό -
μεταφράζει
το φως του ποταμού
σε λέξεις
I am
I am not
I am
as I walk in & out
of mist
a woman guides
the blind man—
translates
the river light
into words
Peter Yovu
ακόμα πιασμένος
στον ήχο
ενός φλάουτου shakuhachi
βγαίνω έξω στον άνεμο
με τρύπες στα κόκαλά μου
still held
by the sound
of a shakuhachi flute
I walk out into the wind
with holes in my bones
Dave Bacharach
ένας ουρανός του Νοέμβρη
γεμάτος από χήνες
που πάνε κατά τον βορρά -
έχω κάνει το ίδιο
είδος λάθους
a November sky
filled with geese
headed north—
I've made the same
kind of mistake
πηγή των αγγλικών ποιημάτων:
https://www.atlaspoetica.org/
μετάφραση στα ελληνικά: Μαρία Θεοφιλάκου
Σχόλια