 |
| Fan Ho – Hong Kong Venice, 1962 |
Το Μεσημέρι
Το σπηλαιοσκόταδο του δωματίου με τους χοντρούς τοίχους,
δροσερό το καλοκαίρι, ανακουφίζει
λέγοντας, Αυτή είναι η αλήθεια, όχι το τεντωμένο
γρατζουνισμένο από τους τζίτζικες φως της ημέρας.
Κάνε μια ανάπαυλα εδώ, μακριά απ' τη φλόγα—ο πηχτός αέρας
αναδεύεται από του ανεμιστήρα τα τέσσερα
αργοκίνητα κουτάλια· κάτω απ' το σπίτι η πέτρα
έχει τα πόδια της μες σε βαθιά νερά.
Έξω, ακόμα και ο θεός ήλιος, ντυμένος σε τούτη τη ζωή
ως σαύρα, απότομα σηκώνεται
σε αγκυλωμένα πόδια και κατεβαίνει μπλαζέ προς τις σκιές.
μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου
πηγή πρωτότυπου:
The thick-walled room’s cave-darkness,
cool in summer, soothes
by saying, This is the truth, not the taut
cicada-strummed daylight.
Rest here, out of the flame—the thick air’s
stirred by the fan’s four
slow-moving spoons; under the house the stone
has its feet in deep water.
Outside, even the sun god, dressed in this life
as a lizard, abruptly rises
on stiff legs and descends blasé toward the shadows.
Σχόλια