Λέντου Ίβου | Η Γη είναι στρογγυλή

Ledo Ivo (Revista Ler & Cia), by Robson Vilalba

 

Η Γη είναι στρογγυλή


Η Γη είναι στρογγυλή.
Στην άκρη αυτού του απίστευτα καμπυλωτού κόσμου,
η γενεαλογία σου πέρασε, περιπλανώμενη κάτω από τον άνεμο και από τ’ άστρα.
Μέσα απ’ τις τάξεις της μεγάλης χιμαιρικής θάλασσας
ήταν τοξοποιοί, βαρκάρηδες, μυλωνάδες, κτηματίες, ξένοι, φαρμακοποιοί, αμπελουργοί και χτίστες.
Ήταν χαρτογράφοι και μισθοφόροι, ναυτικοί και πολεμιστές, αυτοί οι άνθρωποι και αυτά τα εδάφη,
μία καταγωγή που στο αίμα σου βρίσκει κι αράζει.
Και τώρα ο κόσμος είναι στρογγυλός
ο κόσμος είναι μια στρογγυλή απεραντοσύνη
οι φάροι και οι καθρέφτες είναι υπέροχα μηδενικά
η αγάπη είναι στρογγυλή σαν το στήθος των γκαρσόνων
και η γη είναι στρογγυλή σαν πορτοκάλι.
Ακόμα και ο εκπληκτικός ωκεανός είναι στρογγυλεμένος σαν μπαλόνι.
Και κυκλικά είναι τα κουλουριασμένα πανιά και πλοία κατά μήκος της στροβιλιζόμενης χοάνης του ορίζοντα.
Όλοι ζούμε σε έναν όμορφα στρογγυλό κόσμο.
Στρογγυλά τα γήπεδα και η βουή του πλήθους
όταν κατά τη διάρκεια των νυχτερινών αγώνων το λευκό σφαιρικό αστέρι κυλάει πάνω στο κουρεμένο γρασίδι.
Στρογγυλοί είναι αυτοί που έχουν πέσει και τα φέρετρα
που ο ταραχώδης θάνατος καλουπώνει στρογγυλά.
Η ίδια η ζωή είναι ένα στρογγυλό πράγμα
έτσι ώστε όταν κάνουμε λάθος, κάνουμε λάθος στρογγυλά,
στο αθώο λευκό ψέμα μας είμαστε βαθιά εξαπατημένοι
και όταν πέφτουμε, πέφτουμε στρογγυλά στο έδαφος
διαδικαστικά στρογγυλοί στην υπνωτική ημέρα.
Τα νομίσματά μας είναι στρογγυλά σαν το κεφάλι του Καίσαρα.

Στρογγυλή είναι η δημαγωγία, με τις περιστροφές και τα ανακόλουθα της.
Κάτι όχι και τόσο στρογγυλό κάνει κυκλικό
το τετράγωνο κίτρινο πρόσωπο των φτωχών.
Το ναι είναι μια στρογγυλή συλλαβή που χορεύει
σε συμβατικά στρογγυλά στόματα,
στρογγυλά από την τόση άρνηση και παραχώρηση, που λένε ψέματα και αλήθεια,
και στρογγυλεύουν όλο και περισσότερο με τον καιρό.
Το στριγκό στόμα του ανθρώπου, ρητορικά στρογγυλό,
χρησιμοποιεί την ανάπτυξη για να κολακεύει τους ισχυρούς,
καταφεύγει σε συνδέσμους για εξώσεις, χρησιμοποιεί τη σύλληψη για εξασφάλιση,
εφαρμόζει λιτότητα στις καταγγελίες και υποκορισμό στις διώξεις.
Το σαλιωμένο στόμα του ανθρώπου αυτοδιακρίνεται με αντιστροφή των όρων για να κατηγορήσει τους αθώους
και με υπαλλαγή για να δικαιολογήσει τις σφαγές,
υιοθετεί το αφαιρετικό απόλυτο για να ρίξει φυλακή στους μικροκλέφτες,
δε σταματάει να προσθέτει νέες καταλήξεις στις πορείες,
κι αφήνει το παχύρρευστο λίπος της υπερβολής να στάζει στον γείτονα του,
αφού ο κόσμος, μέσα στην στρογγυλάδα του, αβίαστα είναι υπερβολικός
για όλους τους κατοίκους.

μετάφραση από τα αγγλικά: Μαρία Θεοφιλάκου

πηγή του ποιήματος

https://www.asymptotejournal.com/poetry/ledo-ivo-three-poems/

Λέντου Ίβου

1924-2012

Ledo-Ivo (Fotografía: Gonçalo Ivo)