 |
| Joanne Kyger in 1971 |
Κλαδεύει την άγρια μυρτιά
Αυτός κλαδεύει την άγρια μυρτιά
από φιλάσθενη λύπη ερήμωση
σε αραιά κομμάτια αέρα κάνει κλιπ κλιπ κλιπ
τα πράσινα ανθισμένα κλαδιά πέφτουν—‘πάνε να βγουν
εκτός ελέγχου’ ξέφρενα κι αξιολάτρευτα ω τι βέργα
αντιλαμβανόμαστε πολλαπλές
ταυτότητες όταν τραγουδάς τόσο όμορφα τα σύννεφα
που περνάνε Δεν είσαι μόνος σε αυτό τον κόσμο
όχι ένας μόνος ένας παράλληλος κόσμος αντανάκλασης
σ' ένα παράθυρο κρατάει τη φωτιά αναμμένη
στο καδραρισμένο μάνταλα, το κόκκινο αχτινωτό τρεμόπαιγμα
κάθεται στην πλάτη της καρέκλας του κήπου στη βροχή
οι μοναχοί ντυμένοι στα κόκκινα κάτω στην πόλη στη βροχή ένα ουράνιο τόξο βγαίνει
απλή χώρα εξασκεί τη βροντή
την αστραπή, το χαλάζι και τη βροχή οχτώ αγριόκρινα της Καλιφόρνια
κορδελένιες στρώσεις προσοχής
Άρα η μόνιμη δημιουργία του ‘εαυτού’ είναι ένα ζόρικο
μπάχαλο Αυτός κλαδεύει τη μουσμουλιά, την ελιά
που δείχνει αρκετά αληθινή αργά το πρωί στον νοτισμένο αέρα
15 Μαΐου, 1995
*μτφρ. Μαρία Θεοφιλάκου
πηγή του πρωτότυπου:
https://www.poetryfoundation.org/poems/54954/he-is-pruning-the-privet
[He is pruning the privet]
He is pruning the privet
of sickly sorrow desolation
in loose pieces of air he goes clip clip clip
the green blooming branches fall—‘they’re getting out
of hand’ delirious and adorable what a switch
we perceive multiple
identities when you sing so beautifully the shifting
clouds You are not alone is this world
not a lone a parallel world of reflection
in a window keeps the fire burning
in the framed mandala, the red shafted flicker
sits on the back of the garden chair in the rain
the red robed monks downtown in the rain a rainbow arises
simple country practices thunder
lightning, hail and rain eight Douglas Iris
ribbon layers of attention
So constant creation of ‘self’ is a tricky
mess He is pruning the loquat, the olive
which looks real enough in the damp late morning air
May 15, 1995
Joanne Kyger
1934-2017
Σχόλια