 |
| Erich Hartmann - Laser light on nude, 1978/ Magnum Photos |
[Σε έρωτα όπου το βλέμμα ρίξω…]
χαλάσματα που ο πόλεμος ξοπίσω του αφήνει.
Είμ’ ο τρελός, το αιώνιο μηδέν −
δραπέτης, πάντα, κάποιας τράπουλας ταρώ·
σφυρίζοντας, κρατώ ένα γιασεμί,
και σε γυρεύω).
τίγκα στο δηλητήριο.
[Εντός
μου η μοναξιά…]
Εντός μου η μοναξιά
τόνοι κηροζίνης.
Ένα σου «δεν ξέρω»
άστραψε σπίθα.
[Τώρα…]
Τώρα
ήθελα να ’μαι από καμιά γωνιά
να σε βλέπω πώς του λες
σ’ αγαπώ.
Ή, να είμαι ο Γκόγια
και να σε ζωγραφίζω.
 |
| Erich Hartmann - Laser light on nude, 1978/ Magnum Photos |
[Μικρή πριγκίπισσα…]
Μικρή πριγκίπισσα
μου φώτισες τα δάση της ψυχής
μα μόλις έφυγες
ξανά
σκοτάδι και υγρασία.
Βδέλλες μού τρώνε τα όνειρα.
Κι είναι το λιγοστό μου φως
από το άστρο
που
δεν θα ταξιδέψουμε ποτέ.
 |
| Erich Hartmann - Laser light on nude, 1978/ Magnum Photos |
[Ήθελα να σε θαυμάζω μαγεμένος…]
Ήθελα να σε θαυμάζω μαγεμένος
όπως παιδί σε παιχνιδούπολη,
το κάθε μπράτσο σου
−ίδιο καρβέλι φρέσκο−
να φιλήσω αντίδωρο,
τις μασχάλες σου
που μοιάζουνε μικρά αιδοία
να προσκυνήσω,
τα πόδια σου, τα στήθια σου,
να τα αγγίξω τρυφερά
καθώς ο γλύπτης που χαϊδεύει το αριστούργημά του.
Ήθελα
για μια ολόκληρη ζωή να σε υμνώ
πέντε φορές τη μέρα σαν τον μουεζίνη,
γυμνά τα πέλματά σου
να ηχήσουν στο μωσαϊκό
κάθε πικρού μου Αυγούστου.
Να γράψω ήθελα
όλα τα νέα ποιήματά μου στο κορμί σου
με χείλη, σώμα
και τα χέρια μου που αγάπησες
κι εσύ με τους γλυκούς σου στεναγμούς
να τ’ απαγγέλλεις,
αγαπημένη μου,
πλάσμα συναρπαστικό·
να φωσφορίζουν πάνω σου στ’ όμορφο βάδισμά σου,
να είσαι μια κινούμενη λατρείας συλλογή,
κι όλοι θα διάβαζαν τα ίχνη της πνοής μου,
όλοι θα έψελναν το πόσο σ’ αγαπώ.
Ήθελα
έρωτα να σου κάνω,
αγρίμι κι αγριμάκι,
κι έπειτα −όπως ο πρόσφυγας
που επιστρέφει στην πατρίδα−
να κλάψω αφάνταστα
επάνω στο κορμί σου
για όσα χρόνια
σε στερήθηκαν
τα μάτια μου
Σχόλια