 |
| photo by Tony Ray-Jones, 1966 |
ΕΡΩΤΕΥΜΕΝΟΙ
Μας τυλίγει η σιωπή στην οποία ακούμε
το τραγούδι που έλεγαν χθες,
για δρόμους που η μοίρα τούς χωρίζει...
Ακούμε - αλλά δεν το πιστεύουμε.
Το χαμόγελό μας δεν είναι προσωπείο θλίψης,
η καλοσύνη μας δεν θυσιάζει κάτι.
Κι εκείνους που δεν αγαπούν λυπούμαστε
ακόμη πιο βαθιά απ' όσο το αξίζουν.
Τόσο κατάπληκτοι είμαστε με τον εαυτό μας,
που τι μπορεί να μας καταπλήξει ακόμη περισσότερο;
Μήτε ουράνιο τόξο μες στη νύχτα.
Μήτε πεταλούδα καθισμένη στο χιόνι.
Κι όταν μας παίρνει ο ύπνος
βλέπουμε όνειρο για χωρισμό.
Μα είναι καλό αυτό το όνειρο,
είναι καλό αυτό το όνειρο
γιατί ξυπνάμε απ' αυτό.
ΔΥΟ ΜΑΪΜΟΥΔΕΣ ΤΟΥ ΜΠΡΙΓΚΕΛ
Έτσι μοιάζει το μεγάλο μου όνειρο για τις απολυτήριές μου εξετάσεις:
δυο μαϊμούδες κάθονται αλυσοδεμένες στο παράθυρο,
πίσω απ' το παράθυρο ίπταται ο ουρανός
και κάνει μπάνιο η θάλασσα.
Δίνω το μάθημα της Ιστορίας των Ανθρώπων.
Μπερδεύω τα λόγια μου και κομπιάζω.
Η μία μαϊμού, με βλέμμα καρφωμένο πάνω μου, ακούει ειρωνικά,
η άλλη τάχα μου μισοκοιμάται -
αλλά όταν μετά την ερώτηση πέφτει σιωπή,
μου κάνει τον υποβολέα
κουδουνίζοντας ελαφρά την αλυσίδα της.
ΑΤΛΑΝΤΙΔΑ
Υπήρχαν ή δεν υπήρχαν.
Στο νησί ή όχι στο νησί.
Ωκεανός ή όχι ωκεανός
τους κατάπιε ή όχι.
Υπήρχε κάποιος ν' αγαπά κάποιον;
Υπήρχε κάποιος να πολεμά κάποιον;
Όλα γίνονταν ή τίποτα
εκεί ή όχι εκεί.
Επτά πόλεις στέκονταν.
Είναι σίγουρο αυτό;
Να στέκονται αιώνια προσδοκούσαν.
Έχουμε αποδείξεις;
Δεν έπιαναν πουλιά στον αέρα, όχι.
Έπιαναν πουλιά στον αέρα, ναι.
Υποθετικοί. Αμφίβολοι.
Αμνημόνευτοι.
Δεν προήλθαν από τον αέρα,
τη φωτιά, το νερό, τη γη.
Δεν εμπεριέχονται στην πέτρα,
μήτε στη σταγόνα της βροχής.
Δεν δύνανται να αποτελούν
προειδοποίηση σοβαρή.
Ένας μετεωρίτης έπεσε.
Δεν ήταν μετεωρίτης.
Ένα ηφαίστειο εξερράγη.
Δεν ήταν ηφαίστειο.
Κάποιος φώναζε κάτι.
Τίποτα κανείς.
Σ' αυτή τη λίγο πολύ Ατλαντίδα.
μετάφραση Μπεάτα Ζουλκιέβιτς
εκδόσεις Καστανιώτη Μάιος 2021
 | |||||||
| Βισουάβα Σιμπόρσκα (1923-2012) |
Σχόλια