 |
| Mourid Barghouti with his wife, Radwa Ashour |
«Είναι εύκολο να θολώσεις την αλήθεια με ένα απλό γλωσσικό κόλπο: ξεκίνησε την ιστορία σου από το "Δεύτερον". Ναι, αυτό έκανε ο Ράμπιν. Απλώς παρέλειψε να μιλήσει για το τι συνέβη πρώτα. Ξεκινήστε την ιστορία σας με το "Δεύτερον" και ο κόσμος θα γυρίσει ανάποδα. Ξεκινήστε την ιστορία σας με το "Δεύτερον" και τα βέλη των Ινδιάνων είναι οι αρχικοί εγκληματίες και τα όπλα των λευκών ανδρών είναι ολοκληρωτικά τα θύματα. Αρκεί να ξεκινήσετε με το "Δεύτερον" για να είναι βάρβαρος ο θυμός του μαύρου εναντίον του λευκού. Ξεκινήστε με το "Δεύτερον" και ο Γκάντι γίνεται υπεύθυνος για τις τραγωδίες των Βρετανών.»
Μουρίντ Μπαργούτι, «I Saw Ramallah»
Μουρίντ Μπαργούτι, «I Saw Ramallah»
Ερμηνείες
Ένας ποιητής κάθεται σε ένα καφέ, γράφοντας.
Η ηλικιωμένη κυρία
νομίζει ότι γράφει ένα γράμμα στη μητέρα του,
η νεαρή γυναίκα
νομίζει ότι γράφει ένα γράμμα στο κορίτσι του,
το παιδί
νομίζει ότι ζωγραφίζει,
ο επιχειρηματίας
νομίζει ότι λογαριάζει μια συμφωνία,
ο τουρίστας
νομίζει ότι γράφει μία καρτ ποστάλ,
ο υπάλληλος
νομίζει ότι μετράει τα χρέη του.
Ο μυστικός αστυνομικός
βαδίζει, αργά, κατά το μέρος του.
μετάφραση από τα αγγλικά: Μαρία Θεοφιλάκου
*η αγγλική μετάφραση είναι της Radwa Ashour,
από τη συλλογή «Midnight and Other Poems»,
Arc Publications, Todmorden, Lancashire, 2009
*η αγγλική μετάφραση είναι της Radwa Ashour,
από τη συλλογή «Midnight and Other Poems»,
Arc Publications, Todmorden, Lancashire, 2009
Interpretations
A poet sits in a coffee shop, writing.
The old lady
thinks he is writing a letter to his mother,
the young woman
thinks he is writing a letter to his girlfriend,
the child
thinks he is drawing,
the businessman
thinks he is considering a deal,
the tourist
thinks he is writing a postcard,
the employee
thinks he is calculating his debts.
The secret policeman
walks, slowly, towards him.
The old lady
thinks he is writing a letter to his mother,
the young woman
thinks he is writing a letter to his girlfriend,
the child
thinks he is drawing,
the businessman
thinks he is considering a deal,
the tourist
thinks he is writing a postcard,
the employee
thinks he is calculating his debts.
The secret policeman
walks, slowly, towards him.
 |
| Untitled, by Nabil Anani (oil and acrylic on paper), 2016 |
Η Υπακοή Του Νερού
Πόσα βράδια τέχνης, προσεκτικής μελέτης,
δισταγμών και θυσίας,
με μικρό ή μεγάλο κόστος, χρειάζεστε για να εφεύρετε
το απλούστερο των εφευρημάτων;
Το μόνο που χρειάζεστε για να επινοήσετε έναν τύραννο είναι ένα
λύγισμα του γόνατου.
***
Όχι, δεν είναι ρινόκερος, ούτε είναι θαύμα,
μάλιστα μπορεί να μοιάζει με εσάς. Ή με εμένα.
Μην ξεγελιέστε. Αυτά δεν είναι τα θηριώδη νύχια του
είναι τελείως φυσιολογικά νύχια σαν τα δικά σας.
Ούτε αυτές είναι οπλές, όχι,
είναι τα νούμερο οκτώ, ενδεχομένως
νούμερο εννιά, παπούτσια του.
Είναι λιγότερο βαρύς από όσο λέτε. Όχι, όχι έναν τόνο,
μόνο το βάρος ενός συνηθισμένου άνδρα,
ας πούμε εβδομήντα ή ογδόντα κιλά.
Είναι αυτό το κέρατο του; Όχι
είναι η υπεροπτική μικρή, πλακουτσωτή μικρή του μύτη, και, ναι,
μπορεί να αρπάξει ένα κρύωμα όπως εσείς κι εγώ.
Μπορεί ακόμα και να αιμορραγήσει.
* * *
Όταν παίρνει τη θέση του δεν κατεβαίνει από τον ουρανό
μέσα σε ένα σύννεφο, όχι, σκαρφαλώνει στους ώμους μας, τους δικούς σας και δικούς μου
και κάθεται στο σαμάρι του χρόνου κρεμώντας τα πόδια του,
δύο πόδια όχι έξι, αν θέλετε να ελέγξετε.
Ο καθρέφτης του τον αγαπάει. Αυτός αγαπάει τον καθρέφτη του. Η αγάπη είναι αμοιβαία.
Λατρεύει το νόμο. Όποιο σπίτι καίει, όποιον σκοτώνει,
όποια σφαγή διατάζει, γίνεται σε πλήρη συμφωνία με το νόμο.
Μην προσβάλλετε τη νοημοσύνη σας
ελπίζοντας. Αφήστε αυτή τη φλόγα να τρεμοσβήσει, να πεθάνει, και ασύστολα να αναβοσβήσει πάλι
ενώ αυτός διευθύνει.
* * *
Παίρνει ακόμη και τους παροξυσμούς του για ένδειξη ισχύος.
Θα προτιμούσε να ήμασταν σαν το νερό,
να μας κοιτάζει να λιμνάζουμε στον πάτο της κούπας.
Πρέπει να σκύβουμε όταν μας χύνει,
Μην επιτρέποντας ούτε μια λέξη να ξεφύγει
κι όμως όταν φερθήκαμε σαν το νερό όπως ήθελε
σήκωσε τα χέρια του σε άφωνη έκκληση, έκπληκτος που πνιγόταν.
μετάφραση από τα αγγλικά: Μαρία Θεοφιλάκου
*η αγγλική απόδοση είναι του George Szirtes,
*η αγγλική απόδοση είναι του George Szirtes,
βασισμένη στη μετάφραση
του Khaled Aljbailli από τα αραβικά
του Khaled Aljbailli από τα αραβικά
** το ποίημα γράφτηκε από τον Μουρίντ Μπαργούτι για
το εγχείρημα “A New Divan” (https://newdivan.org.uk/),
εμπνευσμένο από τον «Τύραννο»
στο «Δυτικο-ανατολικό Ντιβάνι» του Γκαίτε.
εμπνευσμένο από τον «Τύραννο»
στο «Δυτικο-ανατολικό Ντιβάνι» του Γκαίτε.
The Obedience Of Water
How many nights of art, close study, hesitation and sacrifice,
at little or great expense, do you need to invent
the simplest of gadgets?
All you need to invent a tyrant is a single
bend of the knee.
* * *
No, he's not a rhino, not a miracle,
in fact he may look like you. Or me.
Don't be fooled. Those are not his claws
they are perfectly normal nails like yours.
Nor are those hooves, no,
they are his size eight, possibly
size nine, shoes.
He's less heavy than you think. No, not a ton,
just the weight of an ordinary man,
say seventy or eighty kilos.
Is that his horn? No
it's his smug little, snub little nose and, yes,
he might catch a cold like you and I.
He might even bleed.
* * *
When he takes his seat he doesn't descend from heaven
on a cloud, no, he climbs up on our shoulders, yours and mine
and sits in the saddle of time dangling his legs,
two legs not six, if you care to check.
His mirror loves him. He loves his mirror. The love is mutual.
He adores the law. Any house he burns, anyone he kills,
any massacre he orders, is done in full accordance with the law.
Don't insult your own intelligence
by hoping. Let that flame flicker, die, and unaccountably flicker again
while he's in charge.
* * *
He regards even his tantrums as a sign of strength.
He would prefer us to be as water,
to see us stagnating at the bottom of the cup.
We must bow when he pours us out,
Not allowing a word to escape
and yet when we behaved like water as he intended
he raised his hands in mute appeal, astonished to be drowning.
 |
| Mourid Barghouti with the Palestinian cartoonist Naji Al Ali |
Το Mαξιλάρι
Το μαξιλάρι είπε:
στο τέλος της μακριάς μέρας
μόνο εγώ ξέρω
τη σύγχυση του άντρα με αυτοπεποίθηση,
την επιθυμία της καλόγριας,
το μικρό τρέμουλο στη βλεφαρίδα του τυράννου,
τη χυδαιότητα του ιεροκήρυκα,
τη λαχτάρα της ψυχής
για ένα ζεστό σώμα όπου ιπτάμενες σπίθες
γίνονται πυρακτωμένο κάρβουνο.
Μόνο εγώ ξέρω
το μεγαλείο των απαρατήρητων μικρών πραγμάτων·
μόνο εγώ ξέρω την αξιοπρέπεια του ηττημένου,
τη μοναξιά του νικητή
και την ηλίθια παγωμάρα που νιώθει κανείς
όταν μια ευχή έχει εκπληρωθεί.
Το μαξιλάρι είπε:
στο τέλος της μακριάς μέρας
μόνο εγώ ξέρω
τη σύγχυση του άντρα με αυτοπεποίθηση,
την επιθυμία της καλόγριας,
το μικρό τρέμουλο στη βλεφαρίδα του τυράννου,
τη χυδαιότητα του ιεροκήρυκα,
τη λαχτάρα της ψυχής
για ένα ζεστό σώμα όπου ιπτάμενες σπίθες
γίνονται πυρακτωμένο κάρβουνο.
Μόνο εγώ ξέρω
το μεγαλείο των απαρατήρητων μικρών πραγμάτων·
μόνο εγώ ξέρω την αξιοπρέπεια του ηττημένου,
τη μοναξιά του νικητή
και την ηλίθια παγωμάρα που νιώθει κανείς
όταν μια ευχή έχει εκπληρωθεί.
μετάφραση από τα αγγλικά: Μαρία Θεοφιλάκου
*η αγγλική μετάφραση είναι της Radwa Ashour,
από τη συλλογή «Midnight and Other Poems»,
Arc Publications, Todmorden, Lancashire, 2009
*η αγγλική μετάφραση είναι της Radwa Ashour,
από τη συλλογή «Midnight and Other Poems»,
Arc Publications, Todmorden, Lancashire, 2009
The Pillow
The pillow said:
at the end of the long day
only I know
the confident man’s confusion,
the nun’s desire,
the slight quiver in the tyrant’s eyelash,
the preacher’s obscenity,
the soul’s longing
for a warm body where flying sparks
become a glowing coal.
Only I know
the grandeur of unnoticed little things;
only I know the loser’s dignity,
the winner’s loneliness
and the stupid coldness one feels
when a wish has been granted.
 |
| 'Faces', by Nabil Anani (acrylic on canvas), 2016 |
Τα Tρία Kυπαρίσσια
Διάφανο κι εύθραυστο,
όπως ο ύπνος των ξυλοκόπων,
γαλήνιo, προμηνύοντας τα πράγματα που έρχονται,
το πρωινό ψιλόβροχο δεν κρύβει
αυτά τα τρία κυπαρίσσια στην πλαγιά.
Οι λεπτομέρειες τους αναιρούν την ομοιότητά τους,
η ακτινοβολία τους την επιβεβαιώνει.
Είπα:
Δεν θα τολμούσα να συνεχίσω να τα κοιτάζω,
υπάρχει μία ομορφιά που αφαιρεί την τόλμη μας,
είναι στιγμές που το θάρρος εξαφανίζεται.
Τα σύννεφα κυλώντας ψηλά από πάνω
αλλάζουν τη μορφή των κυπαρισσιών.
Τα πουλιά πετώντας γι’ άλλους ουρανούς
αλλάζουν το νόημα των κυπαρισσιών.
Η πλακόστρωτη γραμμή πίσω τους
σταθεροποιεί το πράσινο των κυπαρισσιών
και υπάρχουν δέντρα που ο μόνος τους καρπός είναι το πράσινο.
Χθες, στην ξαφνική χαρά μου,
είδα την αθανασία τους.
Σήμερα, στην ξαφνική μου θλίψη,
είδα το τσεκούρι.
Διάφανο κι εύθραυστο,
όπως ο ύπνος των ξυλοκόπων,
γαλήνιo, προμηνύοντας τα πράγματα που έρχονται,
το πρωινό ψιλόβροχο δεν κρύβει
αυτά τα τρία κυπαρίσσια στην πλαγιά.
Οι λεπτομέρειες τους αναιρούν την ομοιότητά τους,
η ακτινοβολία τους την επιβεβαιώνει.
Είπα:
Δεν θα τολμούσα να συνεχίσω να τα κοιτάζω,
υπάρχει μία ομορφιά που αφαιρεί την τόλμη μας,
είναι στιγμές που το θάρρος εξαφανίζεται.
Τα σύννεφα κυλώντας ψηλά από πάνω
αλλάζουν τη μορφή των κυπαρισσιών.
Τα πουλιά πετώντας γι’ άλλους ουρανούς
αλλάζουν το νόημα των κυπαρισσιών.
Η πλακόστρωτη γραμμή πίσω τους
σταθεροποιεί το πράσινο των κυπαρισσιών
και υπάρχουν δέντρα που ο μόνος τους καρπός είναι το πράσινο.
Χθες, στην ξαφνική χαρά μου,
είδα την αθανασία τους.
Σήμερα, στην ξαφνική μου θλίψη,
είδα το τσεκούρι.
μετάφραση από τα αγγλικά: Μαρία Θεοφιλάκου
*η αγγλική μετάφραση είναι της Radwa Ashour,
από τη συλλογή «Midnight and Other Poems»,
Arc Publications, Todmorden, Lancashire, 2009
*η αγγλική μετάφραση είναι της Radwa Ashour,
από τη συλλογή «Midnight and Other Poems»,
Arc Publications, Todmorden, Lancashire, 2009
The Three Cypress Trees
Transparent and frail,
like the slumber of woodcutters,
serene, foreshadowing things to come,
the morning drizzle does not conceal
these three cypresses on the slope.
Their details belie their sameness,
their radiance confirms it.
I said:
I wouldn’t dare to keep looking at them,
there is a beauty that takes away our daring,
there are times when courage fades away.
The clouds rolling high above
change the form of the cypresses.
The birds flying towards other skies
change the resonance of the cypresses.
The tiled line behind them
fixes the greenness of the cypresses
and there are trees whose only fruit is greenness.
Yesterday, in my sudden cheerfulness,
I saw their immortality.
Today, in my sudden sorrow,
I saw the axe.
Transparent and frail,
like the slumber of woodcutters,
serene, foreshadowing things to come,
the morning drizzle does not conceal
these three cypresses on the slope.
Their details belie their sameness,
their radiance confirms it.
I said:
I wouldn’t dare to keep looking at them,
there is a beauty that takes away our daring,
there are times when courage fades away.
The clouds rolling high above
change the form of the cypresses.
The birds flying towards other skies
change the resonance of the cypresses.
The tiled line behind them
fixes the greenness of the cypresses
and there are trees whose only fruit is greenness.
Yesterday, in my sudden cheerfulness,
I saw their immortality.
Today, in my sudden sorrow,
I saw the axe.
Mourid Barghouti
8 Ιουλίου 1944-14 Φεβρουαρίου 2021
8 Ιουλίου 1944-14 Φεβρουαρίου 2021
Σχόλια