 |
| Josef Koudelka. Gypsy. Okres Poprad, Slovakia, Czechoslovakia. 1967. © Josef Koudelka | Magnum Photo |
ΤΟ ΓΡΑΨΙΜΟ
Γράφω θα πει δρόμος
(κι αντίστροφα…)
θα πει δρόμο παίρνω και δρόμο αφίνω
θα πει γυρνάω
περπάτημα
δημοσιές
σταυροδρόμια
θα πει
τόποι / σταθμοί / πολιτείες / άνθρωποι
μουσικές των ανθρώπων
Γράφω θα πει δρόμοι της μουσικής
και της αγάπης.
ΕΞΟΡΚΙΣΜΟΣ ΜΕ ΓΕΛΙΑ
του Βελιμίρ Χλέμπνικωφ
Γελάτε!
Γελάμπετε!
Γελαμπάζετε!
Ω γελωτόπλαστοι σεις
γελιοκόποι
Ω χαραλάμπηδες
με χαμογελούλουδα στα μαλλιά
Ω γελιοσκασμένοι μου συγγελαστάδες… κλπ. κλπ. κλπ.
[μετάφραση: Θεόδωρος Μπασιάκος ο Γκαγκάν]
Σημείωση:
Η ιστορία αυτής της δοκιμής: Είμαστε γύρω στα 1983-84
και διαβάζω νομίζω στην ερωτική αλληλογραφία
του Μαγιακόφσκι με την Λιλή Μπρικ μια αναφορά
στο ποίημα αυτό του Χλέμπνικωφ, αποτελούμενο λέει
εξ ολοκλήρου από νεολογισμούς πάνω στην ρίζα της λ. «γέλιο».
Πενιχρά τα διαθέσιμα μέσα εκείνη την εποχή, το ποίημα
δεν το βρίσκω πουθενά ούτε στα ελληνικά ούτε σε οποιαδήποτε
άλλη γλώσσα μεταφράσιμη (όχι πως ξέρω δηλ. καμμιά ξένη γλώσσα…)
οπότε κάθομαι και γεμίζω ένα ολόκληρο τετράδιο με αυθαίρετους
αυτοσχεδιασμούς – πώς περίπου φανταζόμουν τον «Εξορκισμό…»
(Μάλιστα, μια-δυο σελίδες του τετραδίου συμπεριελήφθησαν
στην συλλογή “Πολύ ευγενής” του 1985…)
Νομίζω ότι δεν τα κατάφερα άσχημα!
ΟΜΗΡΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΡ. 11
Η γραβάτα του Γιεσένιν στο λαιμό μιανοϋ σκύλου
Η σκιά των παιδιών π’ αγαπιούνται μπρος στίς πόρτες
της νύχτας
Ένα φάλτσο ρεφρέν μιας μπάντας αόμματων κουρελήδων
στο σταυροδρόμι
— τζουμ πατρακ μπουμ (ί ι ι ι ί) μπουμ —
Ό κηλεπίδεσμος του φορτοεκφορτωτή
Μια λεκάνη ζεστό νερό για το ποδόλουτρο της πωλή¬-
Τριας
Ένα φάλτσο ρεφρέν…
Το καλάσνικωφ του μαχητή της αντίστασης στη Φα-
λούτζα
Ή πέτρα πού πετάει στα ελικόπτερα ο 8χρονος παλαι-
Στίνιος
Ένα φάλτσο ρεφρέν…
LA LUTTE CONTINUE
Μεσάνυχτα στο νοσοκομείο
Έχω βγει στο μπαλκόνι, σε στάση επαγρύπνησης
Καπνίζω το τελευταίο τσιγάρο της καβάτζας
Με περιτριγυρίζει η ομορφιά του κόσμου, φυτά κι’ αστέρια κι’ όλα
Πλάϊ μου ο σύντροφος, ένα ντερέκι καλοκάγαθο, εργάτης, με τον καθετήρα του παρά πόδας.
Ησυχία.
Εν αναμονή των μεγάλων μαχών.
Αυτή την ώρα αντιλαμβάνομαι τη ζωή ως φρουρά απεργιακή.
Σιγοτραγουδώ Ραούλ Βανεγκέμ, ένα τραγουδάκι πολύ αγαπητό σ’ εμάς τα παιδιά των Λυσσασμένων:
(“la vie s’ecoule, la vie s’enfuit…”)
Πρώτα θα μου βγει η ψυχή και μετά η ποίηση.
(Σαβ. 12/7/20, 1.30 π.μ.)
του Βελιμίρ Χλέμπνικωφ
Γελάτε!
Γελάμπετε!
Γελαμπάζετε!
Ω γελωτόπλαστοι σεις
γελιοκόποι
Ω χαραλάμπηδες
με χαμογελούλουδα στα μαλλιά
Ω γελιοσκασμένοι μου συγγελαστάδες… κλπ. κλπ. κλπ.
[μετάφραση: Θεόδωρος Μπασιάκος ο Γκαγκάν]
Σημείωση:
Η ιστορία αυτής της δοκιμής: Είμαστε γύρω στα 1983-84
και διαβάζω νομίζω στην ερωτική αλληλογραφία
του Μαγιακόφσκι με την Λιλή Μπρικ μια αναφορά
στο ποίημα αυτό του Χλέμπνικωφ, αποτελούμενο λέει
εξ ολοκλήρου από νεολογισμούς πάνω στην ρίζα της λ. «γέλιο».
Πενιχρά τα διαθέσιμα μέσα εκείνη την εποχή, το ποίημα
δεν το βρίσκω πουθενά ούτε στα ελληνικά ούτε σε οποιαδήποτε
άλλη γλώσσα μεταφράσιμη (όχι πως ξέρω δηλ. καμμιά ξένη γλώσσα…)
οπότε κάθομαι και γεμίζω ένα ολόκληρο τετράδιο με αυθαίρετους
αυτοσχεδιασμούς – πώς περίπου φανταζόμουν τον «Εξορκισμό…»
(Μάλιστα, μια-δυο σελίδες του τετραδίου συμπεριελήφθησαν
στην συλλογή “Πολύ ευγενής” του 1985…)
Νομίζω ότι δεν τα κατάφερα άσχημα!
ΟΜΗΡΙΚΟ ΤΡΑΓΟΥΔΙ ΑΡ. 11
Η γραβάτα του Γιεσένιν στο λαιμό μιανοϋ σκύλου
Η σκιά των παιδιών π’ αγαπιούνται μπρος στίς πόρτες
της νύχτας
Ένα φάλτσο ρεφρέν μιας μπάντας αόμματων κουρελήδων
στο σταυροδρόμι
— τζουμ πατρακ μπουμ (ί ι ι ι ί) μπουμ —
Ό κηλεπίδεσμος του φορτοεκφορτωτή
Μια λεκάνη ζεστό νερό για το ποδόλουτρο της πωλή¬-
Τριας
Ένα φάλτσο ρεφρέν…
Το καλάσνικωφ του μαχητή της αντίστασης στη Φα-
λούτζα
Ή πέτρα πού πετάει στα ελικόπτερα ο 8χρονος παλαι-
Στίνιος
Ένα φάλτσο ρεφρέν…
 |
| Josef Koudelka Gypsies. Kendice, Slovakia, Czechoslovakia. 1966. © Josef Koudelka | Magnum Photos |
LA LUTTE CONTINUE
Μεσάνυχτα στο νοσοκομείο
Έχω βγει στο μπαλκόνι, σε στάση επαγρύπνησης
Καπνίζω το τελευταίο τσιγάρο της καβάτζας
Με περιτριγυρίζει η ομορφιά του κόσμου, φυτά κι’ αστέρια κι’ όλα
Πλάϊ μου ο σύντροφος, ένα ντερέκι καλοκάγαθο, εργάτης, με τον καθετήρα του παρά πόδας.
Ησυχία.
Εν αναμονή των μεγάλων μαχών.
Αυτή την ώρα αντιλαμβάνομαι τη ζωή ως φρουρά απεργιακή.
Σιγοτραγουδώ Ραούλ Βανεγκέμ, ένα τραγουδάκι πολύ αγαπητό σ’ εμάς τα παιδιά των Λυσσασμένων:
(“la vie s’ecoule, la vie s’enfuit…”)
Πρώτα θα μου βγει η ψυχή και μετά η ποίηση.
(Σαβ. 12/7/20, 1.30 π.μ.)
Θεόδωρος Μπασιάκος
(1963-2020)
Σχόλια