 |
| Yael Martinez - Landscape with feathers, men, musicians and roots of trees. Huerrero, Mexico, 2017 | Magnum Photos |
Κορεσμένη νύχτα
Στολισμένος με κεφάλια ψαριών
ο ουρανός
αντανακλούσε τη νύχτα
μέσα από νησί
Τα κορμιά γρατζουνούσαν
τις σπονδυλικές μας στήλες
στο βάρος των δυνατοτήτων
της ανάβασης και κατάβασης
του προσθίου και του υπτίου
Όταν το τίναγμα
της μέρας στην κοιλιά της προηγούμενης
έφερε τον αέρα
στα τριγωνικά μας πρόσωπα
Δοκιμάζαμε το μπουγάζι
Χωρίς αμφιβολία
επρόκειτο
για θαλασσόλυκους
ή για πνιγμένους
στην πόλη
ή
Στολισμένος με κεφάλια ψαριών
ο ουρανός
αντανακλούσε τη νύχτα
μέσα από νησί
Τα κορμιά γρατζουνούσαν
τις σπονδυλικές μας στήλες
στο βάρος των δυνατοτήτων
της ανάβασης και κατάβασης
του προσθίου και του υπτίου
Όταν το τίναγμα
της μέρας στην κοιλιά της προηγούμενης
έφερε τον αέρα
στα τριγωνικά μας πρόσωπα
Δοκιμάζαμε το μπουγάζι
Χωρίς αμφιβολία
επρόκειτο
για θαλασσόλυκους
ή για πνιγμένους
στην πόλη
ή
*από τη συλλογή «Διώρυγα μεταξύ νεφών», Θράκα, 2018
Ποια γενιά;
Η καύτρα στο στόμα της
το αστέρι του Δαυίδ
έδειχνε κατακείθε
το Θεό να παίζει στα ζάρια
τον σκύλο του
και τον άνθρωπο
γονατιστό καθώς
έχανε την πίστη
στον εαυτό του
φως φανάρι
πως παγιδεύτηκε κι εκείνος
όπως η αράχνη λεία
και ο παλλόμενος ιστός της
είχε ορέξεις
ο αέρας
ήθελε να ξεριζώσει
τον όλεθρο
*από τη συλλογή «Διώρυγα μεταξύ νεφών», Θράκα, 2018
Σε επόμενο τόνο
Μάζεψε εκατό σβόλους
ενώ αμαξοστοιχίες υπερσυντέλικες
τον είχαν ήδη προσπεράσει
ραίνοντάς τον για καλή τύχη
Ενώ τα ερίφια κοιμόνταν
πάνω από το μαντρί τους
ενώ μια αρμαθιά πουλιά
ταριχεύτηκαν οικειοθελώς
για την αιώνια νιότη
Όπως εκείνοι
που χάνονται και βρίσκονται
και ξαναχάνονται και ξαναβρίσκονται
γέροι κατά κανόνα
πάσχουν από έλλειψη ζωής
ή έχουν πληθώρα από εκείνη
και βάζουν τον κόσμο
να κλειδώνει
μην τυχόν και φύγουμε κι εμείς μαζί του
καθώς περιστρέφεται
Μάζεψε εκατό σβόλους
ενώ αμαξοστοιχίες υπερσυντέλικες
τον είχαν ήδη προσπεράσει
ραίνοντάς τον για καλή τύχη
Ενώ τα ερίφια κοιμόνταν
πάνω από το μαντρί τους
ενώ μια αρμαθιά πουλιά
ταριχεύτηκαν οικειοθελώς
για την αιώνια νιότη
Όπως εκείνοι
που χάνονται και βρίσκονται
και ξαναχάνονται και ξαναβρίσκονται
γέροι κατά κανόνα
πάσχουν από έλλειψη ζωής
ή έχουν πληθώρα από εκείνη
και βάζουν τον κόσμο
να κλειδώνει
μην τυχόν και φύγουμε κι εμείς μαζί του
καθώς περιστρέφεται
*από τη συλλογή «Διώρυγα μεταξύ νεφών», Θράκα, 2018
Σημειώσεις ενός σημείου στίξης
Ο κόσμος κατέβηκε στο κεφάλι του
είχε καταβροχθίσει τους γείτονες του
και στρογγύλευε συνέχεια
σε κάθε βήμα τσουλούσε πάνω στα χορτάρια
δεν μπορούσε να ανέβει ούτε στις χαραμάδες
και δεν περνούσε τις σχισμές
και σε κάθε άνοιγμα των χειλιών
κάποια λέξη θα προέκυπτε
ταιριαστή θα ήταν
σήμερα, ίσως, αυτή, εγώ, πέρα, θέλω
Θα κοίταζε οτιδήποτε σφαιρικά
Θα μιλούσε οπωσδήποτε σφαιρικά
Θα έφτιαχνε σκιά αναμφίβολα σφαιρική
Με σφαιρικό τρόπο όλα τα προηγούμενα
Είναι μια τελεία
Κοπανάει τον αέρα
με τον τρόπο που όσοι μετεωρίζονται
μεταξύ άλλων ανθρώπων
σχηματίζουν το τέλος
*από τη συλλογή «Η θάλασσα με τα 150 επίπεδα», Κουκούτσι, 2016
Η νύχτα αποτελείται από τα μέρη της
Η γυναίκα μου έχει στα μάτια δαχτυλήθρες
και εκεί που κοιτάζει υφαίνει τα πιο άγρια εγκλήματα
όταν την κοιτάνε, οι άντρες κάνουν βελονισμό
και όταν κοιμάται μπορείς διακρίνεις τη φλόγα
να λυμαίνεται το πρόσωπο της
Όταν πεθάνει θα της ράψουν τα μάτια
και θα τις καρφώσουν από ένα φεγγάρι σε κάθε ένα
Για να έχει νόημα η νύχτα
Η γυναίκα μου έχει στα μάτια δαχτυλήθρες
και εκεί που κοιτάζει υφαίνει τα πιο άγρια εγκλήματα
όταν την κοιτάνε, οι άντρες κάνουν βελονισμό
και όταν κοιμάται μπορείς διακρίνεις τη φλόγα
να λυμαίνεται το πρόσωπο της
Όταν πεθάνει θα της ράψουν τα μάτια
και θα τις καρφώσουν από ένα φεγγάρι σε κάθε ένα
Για να έχει νόημα η νύχτα
 |
| Yael Martinez - The space between us. Guerrero, Mexico, 2020 | Magnum Photos |
Μέσος ή Μεστός
Δυο κτήρια, αν αγγίζονταν
θα τα αποκαλούσαμε μεσοτοιχία
με τον ίδιο τρόπο που ένα τυχαίο
άγγιγμα ανθρώπων θα το λέγαμε
μεσοβέζικο
και τη θάλασσα μεταξύ ηπείρων
μεσόγειο
το κατάρτι μέσα σε αυτήν
μεσιανό
και φωτισμένο ίσως,
μεσημέρι
στην μεγάλη τρύπα
από την ανατολή μέχρι τη δύση
μέσα της δεν έβλεπε
τα μάτια της ήταν μεστά μέσα στο βάδισμα τους
και τα χέρια της δεν τον οδηγούσαν στις σπηλιές
στο μέσα των δαχτύλων της
κι είχε μια μέση ξύλινο δοκάρι
για να βαστάει το μεστό της στόμα
είχε μέσο και σκοπό να την παγιδεύσει
στα μεσαία κύματα που εξέπεμπε από το κεφάλι του
δεν ήταν δα και μεσόκοπος
το κενό μεταξύ τους ήταν κομήτης
μεσουρανούσε
Με τους αφρούς πλεγμένους
Ταξιδεύουμε χτυπώντας το κατάρτι με τα κύματα
ίσως είναι σπαθί με τη λεπίδα του πετσοκόβει τον ουρανό
ίσως συγκρατεί τον ουρανό με χέρια τόσο μεγάλα σαν τον Κρόνο
ίσως γιατί η φέτα που κόβει από τον ήλιο είναι τόσο πλατιά
όσο το απλωμένο στον ήλιο αμπέλι
που ταξιδεύει στα ερμάρια και στα ντιβάνια με τον άνεμο των βαποριών
ίσως στα είκοσι της χρόνια έμοιαζε με περιδέραιο
που κάλυπτε την παρθενική της γύμνια
δεν ήταν άλλο από το στεφάνι μιας κηδείας
που έπεσε με παφλασμό μαζί με τα συμπράγκαλα του νεκρού
ξεριζωμένα, ίδια με τα αγριόχορτα που σέρνουν τη φωτιά
καρφωμένα στο προαύλιο μιας πόλης
το κλαδί όλος ο φόβος
Ταξιδεύουμε χτυπώντας το κατάρτι με τα κύματα
ίσως είναι σπαθί με τη λεπίδα του πετσοκόβει τον ουρανό
ίσως συγκρατεί τον ουρανό με χέρια τόσο μεγάλα σαν τον Κρόνο
ίσως γιατί η φέτα που κόβει από τον ήλιο είναι τόσο πλατιά
όσο το απλωμένο στον ήλιο αμπέλι
που ταξιδεύει στα ερμάρια και στα ντιβάνια με τον άνεμο των βαποριών
ίσως στα είκοσι της χρόνια έμοιαζε με περιδέραιο
που κάλυπτε την παρθενική της γύμνια
δεν ήταν άλλο από το στεφάνι μιας κηδείας
που έπεσε με παφλασμό μαζί με τα συμπράγκαλα του νεκρού
ξεριζωμένα, ίδια με τα αγριόχορτα που σέρνουν τη φωτιά
καρφωμένα στο προαύλιο μιας πόλης
το κλαδί όλος ο φόβος
*από τη συλλογή «Πλυντήριο Άστρων», Λογότεχνον, 2013
Φάνης Παπαγεωργίου
Ο Φάνης Παπαγεωργίου γεννήθηκε στην Αθήνα το 1986. Είναι επίκουρος καθηγητής στο Τμήμα Διοίκησης Επιχειρήσεων του Πανεπιστημίου Πατρών. Έχει εκδώσει τρεις ποιητικές συλλογές: Πλυντήριο άστρων (Εκδόσεις Λογότεχνον, 2013, βραχεία λίστα πρωτοεμφανιζόμενων ποιητών για το Βραβείο «Γιάννη Βαρβέρη» 2013), Η θάλασσα με τα 150 επίπεδα (Εκδόσεις Κουκούτσι, 2016), Διώρυγα μεταξύ νεφών (Εκδόσεις Θράκα, 2018).
Σχόλια