Μαρία Πανούτσου | 2 ποιήματα Χριστουγέννων

"Upstairs neighbors" (photo link to Deviantart)

 

Ματαιότης ματαιοτήτων την μέρα των Χριστουγέννων

"Your task is not to seek for love,
but merely to seek and find all the barriers
within yourself that you have built against it".
RUMI

Το ξέρω με ζηλεύουν τα πουλιά
Οι γυναίκες από τον άλλο όροφο
Και οι δικοί μου φίλοι που με βλέπουν
Άλλοτε νεκρή και άλλοτε ζωντανή
Να περπατώ στη επιφάνεια του νερού

Εκεί που με έχεις τοποθετήσει

Ακούνε τις νύχτες το γέλιο μας, τον πόθο
Και τις καρέκλες που σπάνε ξαφνικά
Τους τοίχους που λυγίζουν στο ψιθύρισμα
Αυτό που γκρε

μίζει τις αμφιβολίες μας
Και αφήνουμε τότε
Τα παράθυρα που αλληλοχτυπιούνται

Είναι άγριες οι φράουλες το χειμώνα
Τις τρώμε στόμα με στόμα
Μα οι γλώσσες τροχίζονται την μέρα
Καθώς την νύχτα τραγουδούν την ένωση
Και το πρωί με το ρόδινο στα μάγουλα
Και τον φόβο του χωρισμού που ξαναφουντώνει

Με ζήλευαν και γείτονες όταν με βλέπουν
Να κατηφορίζω τον δρόμο τσουλιστά
Με μάγουλα κόκκινα σαν την φωτιά
Και οι μαγαζάτορες όταν ψωνίζω τα φρούτα
Βιαστική μ’ ένα χαμόγελο λίγο πονηρό

Και τις νύχτες όταν κλαίω μοναχή
Προσμένοντας τον ερχομό
Και τότε με ζηλεύουν
Οσμίζοντας τι θ’ απογίνει το σώμα μου στα χέρια σου

Όσο παίρνει ο καιρός η θύελλα πλησιάζει
Και εγώ νηφάλια σε αγκαλιάζω τρυφερά
Έμαθα ένα χορό καινούργιο
Τροία( τρία) βήματα μπροστά και δέκα πίσω
Εσύ ο άνδρας και εγώ η γυναίκα

Με χέρια γεμάτα με δώρα της κόλασης και του παράδεισου
Οργώνουμε την αγάπης μας όμοια με γη με καρφιά σουβλερά
Και σαν σύγχρονοι φακίρηδες αιωρούμαστε στο όνειρο
Μέσα στην φωτιά και στην λάσπη των σωμάτων μας

Κι’ ο χρόνος περνάει κι’ έφτασαν Χριστούγεννα κι’ αναρωτιέμαι ...
Τι θα πω στον Χριστό που χαμογελά απ’ το βιβλίο της ζωή του ...
Το παιδικό μου βιβλίο…..

 

"Meet me under the trees" (photo link to Deviantart)

Τα Χριστούγεννα των μικρών παιδιών


Ήταν Δεκέμβρης....
Πάθους ομολογία
Στον κήπο τα δένδρα φούντωσαν
Δένδρα της χειμωνιάς
Χρώματα βαθιά του πράσινου
Σκληρά της αντοχής
Ο αέρας μιλάει με ό, τι βρίσκει μπροστά του
Με ό, τι του αντιστέκεται

Τις πόλεις ονειρεύομαι να ξενυχτούν
Οι άνδρες σε μπουρδέλα φτάνουν
Και κάτι γάτες τρέχουν να προλάβουν
Το άδειασμα των σκουπιδιών
Πιο πέρα η χαρά μπουρδουκλωμένη

Γυρίζω το βλέμμα στο κήπο
Στην πικρίλα των άγουρων αχλαδιών
Και στη ξινίλα των πορτοκαλιών
Που άρχισαν να πέφτουν πρώιμα .

 

   Μαρία Πανούτσου

H Μαρία Πανούτσου γεννήθηκε στην Αθήνα και υπηρετεί το θέατρο και την ποίηση από το 1979. Έζησε στην παιδική της ηλικία στο Ιράκ, στην Κύπρο και στο Λίβανο. Σπούδασε μουσική, χορό, θέατρο, ζωγραφική και φωτογραφία στην Ελλάδα, Αγγλία, Πολωνία. Τώρα ζει, εργάζεται και μοιράζεται την ζωή της μεταξύ Αθήνας, Κέας και Λονδίνου. Παράλληλα με το θέατρο και την τέχνη έχει εκδώσει 3 ποιητικές συλλογές, «ΚΑΛΕΣΜΑΤΑ», «SALUADER» και «ΠΕΡΠΑΤΩΝΤΑΣ ΣΤΟ ΔΑΚΤΥΛΙΟ ΤΟΥ ΚΡΟΝΟΥ ή ΟΙ ΕΞΟΜΟΛΟΓΗΣΕΙΣ ΕΝΟΣ ΑΝΔΡΑ ΑΠΟ ΤΟ CITY» που έχουν εξαντληθεί και ετοιμάζει την έκδοση της νέας ποιητικής συλλογής με τίτλο «Η ΠΟΛΗ».

Για προηγούμενα ταξίδια της ποιήτριας με το Τρένο, δείτε εδώ:
https://trenopoiisis.blogspot.com/search?q=μαρία+πανούτσου