ΑΔΕΣΠΟΤΑ
ΙΙ
Μένοντας ώρα πολλή στο παράθυρο
Κοιτάζοντας επίμονα τον καπνό
Προετοιμάζω τη δραπέτευση
Ένα πραγματικό πέταγμα μια οριστική μετακίνηση
Έτσι κατασκευάζω τις μαθηματικές μου ασκήσεις
Τις εξισώσεις που επαληθεύουν τα μάταια δρομολόγια.
ΙΙΙ
Μπορούσες ν' αποξεχαστείς παρατηρώντας τη συνεχόμενη ροή του.
Οι ασήμαντες εναλλαγές συχνότητας κι αποχρώσεων
Το γρήγορο πέρασμα τιποτένιων πραγμάτων
(άχρηστα κουτιά ντενεκέδες φλούδια ή άλλα
περιτυλίγματα καμμιά φορά σπασμένες τσατσάρες ή καθρεφτάκια)
Έσκυβα από πάνω και καρτερούσα - Ας
ήταν να μάκραιναν τα μαλλιά μου ν' άγγιζαν
αυτή την υγρή πραγματικότητα -
Ώσπου το βράδυ ένιωθα τη δύναμη αυτής της
υγρασίας μαζί με τη σιωπή τη δίψα
Και την αδυναμία να μείνεις πιστός ως το τέλος.
IV
Τακτοποιούσα όπως πάντα τα εντόσθιά μου
Πρωί πρωί, άνοιξα το παράθυρο έβγαλα το φίδι του σπιτιού να
ρουφήξει το μαύρο αίμα του δρόμου.
Χτυπούσε το τηλέφωνο, χτυπούσε η πόρτα
Χτυπούσαν γύρω γύρω οι τοίχοι
Κι ήταν πολύ νωρίς να καταλάβω.
Μήτε που πρόλαβα να δω ποιοι και τι μου αφαιρέσανε
Όλα με τη νόμιμη μπορείς να πεις και φυσική διαδικασία.
(δημοσιευμένα στο περιοδικό «η λέξη», 1983)
Ρούλα Κακλαμανάκη
1935-2013
Σχόλια