Χρίστος Κασσιανής | 3 ποιήματα

photo link



                                  Άτιτλο

Σεμνέ λαμνοκόπε
που αψήφισες Σειρήνες
και περάσαν χίλιοι μήνες




photo link


                                 θερινό ηλιοστάσιο

Ο ;άνεμος δακρύζει
Πυρόχρωμο βέλος τινάζεται εξάφνου
χωρίς φασαρία

Μπορούμε ακόμη στις πόλεις που δαιδαλώνουν
Οι αυλακιές στα μέτωπα,στα πρόσωπα
στρέφοντα στα δέντρα
που ατάραχα ανησυχούν

Τα βλέφαρα των φίλων βάρυναν
όπως τα βλέμματά τους

σαν πέφτει το μαυροκύανο σύννεφο
στις ρυτίδες του νου
μια ανάσα κόβεται
κι ένα φως θαμπώνει
Σπίτια και τοπία σκορπίσανε

Δεν φτάνει η καλοκαιρινή βροχή
να δροσίσει αισθήσεις και καρδιές

Πλαστικά χαμόγελα στα πέλματα μας
κι άφωνοι, δεσπόζουμε
στη συρροή των υποταγών μας

Για τη ζωή αναθαρρούμε
Στεναχώρια;
Καμιά

Ιούνιος 2019



photo link



                           Καταδοχές

Να καταδέχεσαι του περαστικού την καλημέρα
το "γειά σου" των γειτόνων
τις βροχοστάλες,τα χελιδόνια
τις ξεχασμένες σου ρίζες
της αστραπής το φευγαλέο βλέμμα
τα φύλλα της καρδιάς της,
τις ανάπαυλες στα οροπέδια
το όνειρο μέσα στο όνειρο
τη δροσιά της αυγής
τις φτερούγες που ανεμίζουν σαν πετούν
την ψυχή που γίνεται τιμόνι

Τ'αχνάρια σου μην σέρνεις στις στάχτες
να έχεις ήχο στις σιωπές σου
και λόγια μονάκριβα
για εκείνους που ακούνε

Άκου,χτυπάει ο άνεμος την πόρτα
μην τρεμοσβήνεις

Να καταδέχεσαι τους χορούς των παλιάτσων
των ακροβατών
στ'αγριοκαίρι να ωριμάζεις αθόρυβα
γίνου θύελλα στην κατάλληλη στιγμή
τα σύννεφα θέλουν απλωσιά


Χρίστος Κασσιανής



Σχόλια