 |
Cefalù, Palermo, by Antonio Romei |
ένα παιχνίδι ανάλαφρο
καμωμένο από λέξεις απαλές
και άρρωστες
(ήλιος μαρτιάτικος φωτεινός
πάνω σε πράσινα πλατανόφυλλα
φωτεινά πολύ που αναρριγούν).
Η ποίησή μου θ' ακοντίσει την ορμή της
για να χαθεί στο άπειρο
(παιχνίδια ενός όμορφου αθλητή
στο αργό νύχτωμα του καλοκαιριού).
֎
Ας πάμε, ας πάμε απελπισμένα
ακόμη μαζί μες στη βαθιά νυχτιά
την απαλή και βελουδένια του καλοκαιριού.
֎
Ο Έρωτας μου ήταν γυμνός
στην άκρη κάποιας θάλασσας βουερής.
Δίπλα του είχαμε σταθεί
− ευνοϊκοί, γαλήνιοι −
εγώ κι ο χρόνος.Μετά τον έκλεψε ένα σπίτι.
Ένα μελάνι μού τον λέκιασε. Εγώ απομένω
στην άκρη κάποιας θάλασσας βουερής.
֎
Στον όρμο ακολουθούσα ένα αγόρι μαγεμένο
μόνο με τον εαυτό του, στ' αραιά φώτα. Μόνο εγώ
βαστούσα το αγόρι μετέωρο μέσα στον κόσμο.
֎
Φλέγεται κιόλας το καρπούζι. Το βράδυ
πέφτει τώρα πιο πυκνό. Κι εσύ γυρνάς
λιγάκι μελαγχολικός στην έξαψή μου.
֎
Περνάνε τα βαριά βόδια με τ' αλέτρι
μες στο μεγάλο φως. Κλείσε με σ' ένα φιλί.
֎
Όμορφη νύχτα, αλάφρυνε τον πόνο μου.
Βασάνισέ με όσο θες, κάνε με όμως δυνατό.
֎
Εάν περάσει μια ομορφιά όλο βιασύνη,
μη λυπηθείς που δεν την πήρες αγκαλιά.
Κοίτα τον πράσινο ουρανό καθώς βραδιάζει.
Με το ποδήλατο πέρασε η Ομορφιά.
֎
Καμιά φορά, στο δρόμο περπατώντας,
δε θέλησες, πλάι σε παράθυρο με φως,
να προφέρεις ένα όνομα, ω νύχτα;
Αποκρινότανε μονάχα η σιωπή σου.
Αλλά τ' αστέρια έλαμπαν το ίδιο.
Και η καρδιά μου χτύπαγε για μένα μόνο.
֎
Στο στόμα φίλησε με, τελευταίο καλοκαίρι.
Πες μου πως δε θα πας πολύ μακριά.
Γύρισε με τον έρωτα στους ώμους,
κι ανώφελο το βάρος σου δε θα 'ναι πια.
*από τη συλλογή «Ο σκονισμένος ποδηλάτης»
μετάφραση: Ερρίκος Σοφράς,
εκδόσεις Το Ροδακιό 2012
Sandro Penna
1906-1977
Σχόλια