Philip Whalen | 2 ποιήματα

Pieter Brueghel the Elder, Landscape with the Fall of Icarus (1558)

ΜΠΡΙΓΚΕΛ: «Η ΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΙΚΑΡΟΥ»

Πέρα από ποιο θα αρνηθείς να πας;

                Πέρα από αυτό που στέκει

                               αθέατο

                         πίσω απ’ τη γρίλια

Ας προχωρήσουμε σε κάποια άλλη κατεύθυνση, δεκάξι

                           σελίδες, για να μάθουμε

Είναι η λανθασμένη κατεύθυνση

Χαμένος          κάτω

                                     αέρας     άμμος      γυαλί

                                                                           αύρα

Ξεστρατισμένος και κλεμμένος μακριά μακριά

                                                                                       Πού είναι η άκρη

                                                                                       Πού είναι τα neiges d’ antan?

                  Να είσαι σίγουρος.

(μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου)

Σημείωση:  ο προτελευταίος στίχος αναφέρεται στον στίχο «Mais où sont les neiges d'antan!» (στα ελληνικά: Μα πού ’ναι τα χιόνια τ’ αλλοτινά;), από το ποίημα του Φρανσουά Βιγιόν Ballade des dames du temps jadis (Μπαλάντα των κυριών του παλιού καιρού, στη μετάφραση του Κ. Καρυωτάκη). 

BREUGHEL:  “THE FALL OF ICARUS”

Beyond what figure will you refuse to go?

             Beyond that one which stands

                                unseen

                           behind the grille

Let us proceed in some other direction, sixteen

                       pages, to learn

It is the wrong direction

Lost        down

                              air    sand    glass

                                                    breeze

Strayed & stolen away away

                                                     Where’s the edge

                                                      Where are the neiges d’ antan?

                you bet.

Ποίημα-σκίτσο από το βιβλίο The Collected Poems of Philip Whalen (Wesleyan Poetry Series)

Η ΩΔΗ ΣΤΗ ΜΟΥΣΙΚΗ  (απόσπασμα)

(...)

Την καλύτερη μουσική την φτιάχνω μόνος μου, με ένα πιάνο, ή δανείζομαι

                                                  Ένα εκκλησιαστικό όργανο

(Ο κόσμος νομίζει ότι τα κουδούνια ελεφάντων δίπλα στην πόρτα μου

είναι τελείως διακοσμητικά:

                                                      περιμένετε μέχρι ν’ ακούσετε το κονσέρτο μου)

Σοβαρά τώρα η καλύτερη είναι η δική μου

Ακουσμένη σε όνειρο, διευθύνω μία πλήρη ορχήστρα

                               (από το πόντιουμ ή από την κονσόλα του οργάνου)

Ένα γιγάντιο οντιτόριουμ (κοινό υπάρχει;)

Αναρωτιέμαι αν όλα αυτά

                                                   μπορούν να ακουστούν από άλλα όντα -

άτομα από άλλα αστέρια ή ίσως θαλάσσιο τέρας,

                                                       μόλις έξω από την ακτή μας

Ενώ κοιμάμαι μες στην ακινησία. 

(μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου)

The Ode to Music (excerpt)

The best music I make myself, with a piano, or borrow
                          A pipe organ
(People think the elephant bells beside my door
are purely decorative:
                                 wait until you hear my concerto)
Quite seriously the best is my own
Heard in a dream, I conduct a total orchestra
                 (from the podium or from the organ console)
A gigantic auditorium (is there an audience?)
I wonder if all that
                              can be heard by other beings -
people from other stars or maybe sea-beast,
                                 just beyond our shore

While I sleep in stillness

*πηγή πρωτοτύπων: Philip Whalen, Overtime: Selected Poems  

(Penguin Poets), 1999

 

Φίλιπ Γουόλεν

 1923 - 2002