ΜΙΜΗ, ΣΧΕΔΟΝ ΑΥΤΟΚΤΟΝΙΑ
Κάποιος της είπε πως είχε θλιμμένα μάτια γιομάτα ενδιαφέρον.
Αυτό ήταν. Σταμάτησε στο γιοφύρι.
Μελέτησε του ποταμού τις ελικοειδείς ενδιαφέρουσες αποχρώσεις.
Θα 'πρεπε να πεταχτώ να σε δω. Καλή κίνηση για μια καριέρα:
Οφηλία, κυρία Γουλφ και άλλες φεμινιστικές ανοησίες.
Πολύ καλύτερο τέλος απ' ένα σκέτο, επαρχιακό έρωτα:
ένα πεζοδρόμιο στη βροχή, μια μουσκεμένη καφετιά σακούλα από χαρτί.
 |
| photo by Frank Andree |
ΑΥΡΙΟ, ΑΥΡΙΟ
Θυμάμαι τις πόλεις που ποτέ δεν είδα
στ' αλήθεια. Τη Βενετία με τις ασημένιες φλέβες, το Λένινγκραντ
με τους στριφτούς σαν καραμέλες πυργίσκους, το Παρίσι.
Σε λίγο οι ιμπρεσιονιστές θα φτιάξουν ήλιο απ' τη σκιά.
Αχ! και τα στενά να ξετυλίγονται σαν κόμπρες στο Χαϊδεραμπάντ.
Το να 'χεις αγαπήσει έναν ορίζοντα είναι απομόνωση·
δένει τα μάτια του οράματος, την εμπειρία στενεύει.
Το πνεύμα πρόθυμο, αλλά ο νους βρόμικος.
Η σάρκα πάει χαμένη κάτω από σεντόνια όλο ψίχουλα,
διευρύνοντας το Weltanschauung* με περιοδικά.
Πίσω απ' την πόρτα, ένας ολόκληρος κόσμος περιμένει, αλλά τι πόνος
να στέκεσαι με τις βαλίτζες σ' ένα κρύο σκαλοπάτι όπως η αυγή
ροδίζει τα τούβλα και πριν αρχίσεις να μετανιώνεις,
το ταξί σου πλησιάζει και ακούγεται το κλάξον,
κοντοζυγώνει στο πεζοδρόμιο σαν νεκροφόρα· και μπαίνεις.
*κοσμοθεωρία
ΚΑΤΑΛΗΞΗ
Μένω στο νερό κοντά,
μόνος. Χωρίς γυναίκα και παιδιά.
Εκύκλωσα κάθε δυνατότητα
για να καταλήξω σ' αυτό:
ένα σπίτι χαμηλό δίπλα σε γκρίζο νερό,
με παράθυρα πάντοτε ανοιχτά
μπρος στην ξεθυμασμένη θάλασσα. Αυτά δεν τα διαλέγουμε,
αλλά είμαστε αυτό που φτιάξαμε.
Πονάμε, τα χρόνια περνάνε,
ξεφορτωνόμαστε φορτία αλλά όχι την ανάγκη
του φόρτου. Η αγάπη είναι μια πέτρα
που έκατσε στο βυθό
κάτω απ' το γκρίζο νερό. Τώρα τίποτα δεν ζητώ
από την ποίηση, μόνο ένα αίσθημα αληθινό,
κανέναν οίκτο, καμιά φήμη, καμιά γιατρειά. Σιωπηλή γυναίκα μου,
μπορούμε να καθίσουμε κοιτάζοντας το γκρίζο νερό
και σε μια ζωή πλημμυρισμένη
μετριότητα και σκουπίδια,
βράχοι να σταθούμε στη ζωή.
Θα ξεμάθω το αίσθημα,
θα ξεμάθω το χάρισμά μου. Αυτό είναι σπουδαιότερο
και δυσκολότερο απ' αυτό που εκεί περνάει για ζωή.
(από το βιβλίο
"Ντέρεκ Ουόλκοτ, Ποιήματα"
μτφρ. Κατερίνας Αγγελάκη-Ρουκ
& Στέφανου Παπαδόπουλου,
εκδ. Καστανιώτη 2006)
Derek Walcott
1930-2017
Σχόλια