Louis Simpson | After Midnight

photo link

Μετά τα μεσάνυχτα

Οι σκοτεινοί δρόμοι είν' έρημοι,
Με μόνο ένα φαρμακείο να λάμπει
Απαλά, σαν κοιμισμένο σώμα·

Μ' έναν λευκό, γυμνό γλόμπο
Στο πίσω μέρος, που ρίχνει φως
Σ' αυτοκτονίες και σ' εκτρώσεις.

Ποιος μένει μες στα σκοτεινά ετούτα σπίτια;
Ξάφνου γνωρίζω
Ίσως να μένω εδώ κ' εγώ ο ίδιος.

Ο άνθρωπος του γκαράζ επιστρέφει
Και βάζει τα ρέστα στην παλάμη μου,
Μετρώντας τα μονοδόλαρα προσεκτικά.

*μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου

πηγή πρωτότυπου: Poetry Foundation 

 

After Midnight

The dark streets are deserted,

With only a drugstore glowing

Softly, like a sleeping body;

With one white, naked bulb

In the back, that shines

On suicides and abortions.

Who lives in these dark houses?

I am suddenly aware

I might live here myself.

The garage man returns

And puts the change in my hand,

Counting the singles carefully.

(το ποίημα είναι από τη συλλογή  
The Owner of the House: New Collected Poems 1940-2001)

 

   Louis Simpson
     1923-2012