 |
| photo from https://www.photocase.com |
Μια χαραμάδα να σε βλέπω, θέλω
Η λήθη σκάβει υπογείως τα θεμέλια της μνήμης
αλλά κι αυτά που μένουν είναι αρκετά.
Μνήμη και πείρα συνυπάρχουν σ’ ένα σώμα.
αλλά κι αυτά που μένουν είναι αρκετά.
Μνήμη και πείρα συνυπάρχουν σ’ ένα σώμα.
Πατρίδες όμορφες στην ύπαρξή μας εγκατασταθήκαν
και μ’ έναν πόθο ιερό τις αγκαλιάσαμε,
άλλες στ’ αλήθεια κι άλλες με την φαντασία μας.
και μ’ έναν πόθο ιερό τις αγκαλιάσαμε,
άλλες στ’ αλήθεια κι άλλες με την φαντασία μας.
Για τούτη την στερνή πατρίδα
αχ πόσο θα ‘θελα να ξέρει
πόσο την σκέφτομαι, πόσο πολύ την αγαπώ.
αχ πόσο θα ‘θελα να ξέρει
πόσο την σκέφτομαι, πόσο πολύ την αγαπώ.
Μισοσβησμένο χνάρι
μ’ ένα σεντόνι σκεπασμένο.
Μια χαραμάδα να σε βλέπω, θέλω.
μ’ ένα σεντόνι σκεπασμένο.
Μια χαραμάδα να σε βλέπω, θέλω.
(Δράμα, 22 Δεκ. 2019)
Αρχείο
Έχω στο αρχείο μου φωνές-μαστίγια
χρονολογίες ανεξίτηλες
τανάλιες παρενθέσεις της ζωής μου.
χρονολογίες ανεξίτηλες
τανάλιες παρενθέσεις της ζωής μου.
Έχω στο αρχείο μου γριούλες προσδοκίες
ορίζοντες ξεδοντιασμένους
συνθήματα-πληγές.
ορίζοντες ξεδοντιασμένους
συνθήματα-πληγές.
Έχω στο αρχείο μου ανεξήγητες αλήθειες
ιδεολογίες καρατομημένες
σύμβολα που γλιστρήσανε στον πάγο, τσακισμένα.
ιδεολογίες καρατομημένες
σύμβολα που γλιστρήσανε στον πάγο, τσακισμένα.
Έχω στο αρχείο μου σπιθίζοντες καημούς
διακόπτες μοναξιάς
χαρές και λύπες που ξεθώριασαν.
χαρές και λύπες που ξεθώριασαν.
Έχω στο αρχείο μου τις ρίζες της δειλίας
θηλιά του φόβου
εμφιαλωμένες εμπειρίες.
θηλιά του φόβου
εμφιαλωμένες εμπειρίες.
Έχω στο αρχείο μου τραγούδια τατουάζ
καθρέφτες με απόκρυφες γυναίκες
και μια βαλίτσα με δυναμίτες προσευχές.
καθρέφτες με απόκρυφες γυναίκες
και μια βαλίτσα με δυναμίτες προσευχές.
Έχω στο αρχείο μου τρύπια απ' το χρόνο σχέδια
αποτυπώματα από παλιές ανησυχίες
ημερολόγια με υπόγεια μονοπάτια
και σημειώσεις με κεραίες σκουριασμένες.
αποτυπώματα από παλιές ανησυχίες
ημερολόγια με υπόγεια μονοπάτια
και σημειώσεις με κεραίες σκουριασμένες.
Έχω στο αρχείο μου γράμματα-σήματα μιας εποχής
και μια πυξίδα του έρωτα και του θανάτου.
Έχω στο αρχείο μου πολλά, πάρα πολλά.
Ελάτε να τα δείτε κάποια μέρα.
και μια πυξίδα του έρωτα και του θανάτου.
Έχω στο αρχείο μου πολλά, πάρα πολλά.
Ελάτε να τα δείτε κάποια μέρα.
(1989/ περιοδικό Γραφή
τ.8 Μάρτιος-Απρίλιος 1990)
 |
| photo from https://www.photocase.com |
Το τραίνο και η γυναίκα με το τρανζίστορ
Ο ήλιος του μεσημεριού χλιμιντρίζει
σα διψασμένο άλογο
που βόσκει στην πλαγιά του λόφου.
Μέσα στη φύση είναι πρωτόγονες
οι καμπύλες των επιθυμιών.
Περνά το τραίνο με όρθιους επιβάτες
που καπνίζουν και βλέπουν το κινούμενο τοπίο
απ’ τα παράθυρα του διαδρόμου.
Καλοκαίρι κι η τριανταπεντάχρονη ξυπόλυτη γυναίκα
στον καρόδρομο των χωραφιών του Κάτω Θόλου,
με εφαρμοστό λουλουδάτο φόρεμα
και χρωματιστή ομπρέλα για τον ήλιο,
κρατώντας απ’ το χερούλι το μεγάλο τρανζίστορ,
τραγουδά μαζί με τον Πέτρο Αναγνωστάκη
«Σε μια νύχτα μου ‘χεις κάνει το φτωχό κορμί
σαν το δέντρο που το κάψαν’ χίλιοι κεραυνοί».
Ήταν στο Παρανέστι και πηγαίνει στην Κρήνη
κι έχει άλλο τόσο δρόμο για το χωριό της.
Γυναίκα πρόσχαρη, ο άντρας της είχε
μια βαθιά τρύπα από σφαίρα κάτω από τ’ αυτί.
(Κυριακή Πάσχα 2009)
Το ελάχιστο
Τηλέφωνο γι' αναστάτωση
τηλεόραση για χάσιμο χρόνου
βιτρίνα-δόλωμα για περιττά έξοδα
παράδεισος, για να μας τιμωρούν με κόλαση.
Μήλα, για να τα τρως και να μη δίνεις του Αδάμ.
Ποιήματα, για να διαβάζουν τα μυθιστορήματα.
Εκείνα που δεν φαίνονται είναι τα πιο σημαντικά.
Η ρίζα που δεν φαίνεται, αυτή κρατά το δέντρο.
Σπίτι που δεν κατοικείται, γερνάει γρήγορα.
Με μια δεύτερη σκέψη ανακαλύπτεις κι άλλες αλήθειες.
Αν πεις πολλά, δεν θα μείνει τίποτε.
Αν πεις λίγα, θα μείνει το ελάχιστο.
(Απρίλιος 2015)
Κωνσταντίνος Ιωαννίδης
_______________________
Ο Κωνσταντίνος Ιωαννίδης γεννήθηκε στον Κάτω Θόλο Δράμας την Πρωταπριλιά του 1951. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες στην Πάντειο. Έχει εκδόσεις 4 ποιητικές συλλογές και μια ιστορική μαρτυρία.
Σχόλια