 |
|
ΙΙΙ
Όλα παιγμένα πάνω σ' ένα ψέμα αληθινό
τόσο τρυφερά
μ' έμπειρα δάχτυλα
στο πιάνο
όλα παιγμένα
πάνω σ' ένα σκοπό χωρίς σκοπό .
Δεν πάει άλλο το τραγούδι σου με τη φωνή μου
κάποιος πρέπει να πει την παράφωνη αλήθεια
έστω κι αν είναι να σιωπάσουμε για πάντα .
IV
Έτσι λοιπόν ανθίζει η ζωή
με μέλισσες και σφήκες
με πεταλούδες και σκουλήκια
έτσι λοιπόν το ψέμα ήταν στη ρίζα
αυτού του άνθους σαν κοπριά.
Ό,τι πέρασε πέρασε
— ύψωσε τώρα το ποτήρι :
για ένα τίποτα
για ένα τίποτα ζήσαμε
για τι πεθαίνουμε δεν ξέρουμε .
VI
Φεύγεις
σαν άνθος του λωτού
με τον αγέρα
εγώ πηγαίνω κι έρχομαι
λιγότερος κάθε φορά
— πούλησα και το κιμονό σου
δεν έπιασα ούτε στίχο .
(από την ενότητα
'Τα ποιήματα του Μανδαρίνου',
πρώτη δημοσίευση
περ. Σημειώσεις 49, 1997)
VI
«Με όλους και με κανέναν !»
Επιγραφή για τάφους και για φλάμπουρα
άλλων καιρών που φύγαν ή θα έρθουν
— μα εσύ σαλπάρεις σήμερα .
Έστω . Αγάπησέ το
όσο κρατήσει αυτό το πείσμα
τώρα που ο άνεμος σε σέρνει προς το άγριο ξημέρωμα
τώρα που φεύγεις προς το μέλλον με το βλέμμα
στραμμένο στο παρόν
αγάπησέ το όσο κρατήσει
αυτό το πείσμα στο χαμόγελο .
VII
το μινόρε της αυγής (1960;)
Μια σκάλα
από τα ούζα
ως τον ουρανό
του μπαλκονιού σου
το βλέμμα σου
πόρτα δήθεν κλειστή
κόκκαλο στο κουτσό σκυλί
του τραγουδιού
αρχόντισσα
του απογεύματος
ρήγισσα
του σονέτου
ποια φωνή
του λευκού
ποια σελίδα
πόρτα δήθεν κλειστή
γιασεμί
γιασεμί
γιασεμί
(από την ενότητα 'Λοξοδρομία',
πρώτη δημοσίευση
περ. Σημειώσεις 56, 2002)
*πηγή ανάρτησης: "Τα ποιήματα του Μανδαρίνου", ύψιλον / βιβλία 2002
Γεράσιμος Λυκιαρδόπουλος
Σχόλια