Θάλασσες, ακτές και βράχια
στ' απαύγασμα ενός φθασμένου πρωινού·
στο σύθαμπο του αυγινού νοτίσματος
με τα μπατζάκια σηκωμένα και ξυπόλυτος
να περπατάς
στο δροσερό αμμοχάλικο,
είναι κάτι το πολύ ανθρώπινο, ξεφεύγει
από τα μέτρα της οποιασδήποτε διδασκαλίας
πανεπιστημιακής διατριβής
(και το πιο αιρετικό;) δεν έχει
καμία σχέση με το χρηματιστήριο.
Γεννιέσαι άνθρωπος,
ευοίωνη εκδοχή με άριστες προοπτικές
έχεις τόσα να μάθεις
αν είσαι δυτικός, ας πούμε
για το «πνεύμα» του χριστιανισμού
έτσι όπως το διδάσκουν οι παπάδες
το savoir-vivre
τον Μιχαηλάγγελο
το φορμαλιστικό χαμόγελο
της Μόνα Λίζα
το ίδιο ακριβώς χαμόγελο με το οποίο συναλλάσσεται
μαζί σου η υπάλληλος του bureau de change
και ενίοτε η σύντροφός σου
μετά από κάποια χρόνια ανιαρής συμβίωσης.
Αναμένοντας στις στάσεις των λεωφορείων
ατενίζεις έναν πολλά υποσχόμενο
pairi-daeza
με ένα καλλίγραμμο μοντέλο Χαβανέζα
να σου γνέφει
απ' την αφίσα του πρακτορείου ταξιδίων
στον απέναντι τοίχο·
εγκλωβισμένος.
 |
| photo link |
ΓΡΑΜΜΑΤΑ ΕΝΟΣ ΝΕΟΥ ΠΟΙΗΤΗ ΠΟΥ ΑΛΛΑΖΕΙ ΠΛΕΥΡΟ ΣΤΙΣ ΤΡΕΙΣ Η ΩΡΑ ΤΟ ΠΡΩΙ
Ι.
Η ποίηση είναι μια υπόθεση
προς διαλεύκανση.
Η θλίψη που μας προκαλεί η θάλασσα
μια μέρα του χειμώνα, επίσης.
Η τρίλια του πουλιού
στο πιο ψηλό κλαδί.
Κ.τ.λ. κ.τ.λ. κ.τ.λ.
ΙΙ.
Άλλαξες παπούτσια.
Άλλαξες περπάτημα.
ΙΙΙ.
Ο αρχιεπίσκοπος
ρεκλάμα
μες στα χρυσά του άμφια.
ΙV.
Οι Αμερικανοί βομβαρδίζουνε την Πρίστινα.
Στο κομβόι των προσφύγων
ένα αγόρι
χάνει
στα λασπόνερα
τον κούκλο του.
V.
Βαδίζω μ' αυτούς που 'χουν σκυμμένο το κεφάλι.
VI.
Στη Σόλωνος οι πόρνες κάνουν τσιγαράκι.
Τέτοια γλυκιά βραδιά
και να μη χαίρονται
το δροσερό αεράκι της παραλιακής.
VII.
Θάλασσα.
μ' ένα κόμπο σιωπής
δένουν, απόψε, τα καράβια.
VIIΙ.
Η Μίμηση
η Επιρροή
η Κρυπτομνησία
είναι οι τρεις Χάριτες
της ποιητικής τέχνης.
IX.
Ο σταθμάρχης
που δε με ήξερε
με χαιρέτησε.
X.
Είμαι απ'αυτούς που αναγνωρίζουν την ύπαρξη
του τραπεζιού με τις τέσσερις καρέκλες.
ΧΙ.
Να επιστρέψουμε, λοιπόν, στη ρίμα;
Θα 'ναι κρίμα!
XII.
Η θάλασσα
βυθίστηκε
στη σιωπή της.
XIII.
Όλα τα κυπαρίσσια δείχνουν θάνατο.
Αποκατάσταση μιας αλήθειας.
XIV.
Παλιά ιστορία.
Ο ποιητής ανοίγει το παράθυρο
και βλέπει έξω
πως έχει ξημερώσει.
 |
| photo link |
ΣΤΑ ΝΗΣΙΑ ΚΙΡΙΜΠΑΤΙ
Στα νησιά Κιριμπάτι
είδαν πρώτοι το φως
της νέας χιλιετίας.
Την ίδια ώρα που εσύ κι εγώ αποσβολωμένοι
από την τρυφερή σελήνη κάποιων ημερών που 'ταν
καρφιτσωμένη στον καμβά της νύχτας του προηγούμενου αιώνα
περνούσαμε το κατώφλι ενός φτηνού ξενοδοχείου.
Ο ξενοδόχος κοντός συμμετρικός αλλά όχι όμορφος
μας κοίταξε πάνω απ' το γκισέ, μας έδωσε με σεμνότητα
το κλειδί του δωματίου και ξερόβηξε·
ο βήχας του ήταν σαν πέτρα που την πέταξε στις πλάτες μας.
Με ρώτησες αν έχω ξανάρθει εδώ με κάποια άλλη
κι η σκέψη μου πήγε στη φωτιά και στην αιθάλη
μιας τοιχογραφίας με κολασμένους που αναφέρει σε κάποιο ποίημά του ο Σεφέρης.
«Μπορείς απ' το μπάνιο το μπουρνούζι να μου φέρεις;»
Η ερώτησή σου δεν ήτανε τυχαία, στο κόκκινο ημίφως
έδειχνες μοιραία.
Στα νησιά Κιριμπάτι
είδαν πρώτοι το φως
της νέας χιλιετίας.
Προτιμώ τις εκδρομές με λεωφορείο
σε τόπους με πλούσια χλωρίδα και με κρύο
τώρα που κάναμε τη γη φουντούκι
πριν την πετάξουμε. . . να την περιηγηθούμε.
Στο τέλος δεν έχουμε ν' αφηγηθούμε
παρά των χιλίων σεντς διασκεδάσεις
είναι ό,τι πρέπει στα μπορντέλα αυτού του κόσμου
μια νύχτα να περάσεις.
Χορεύτριες του Ντεγκά και πόρνες του Λωτρέκ
σταροχώραφα του Βαν Γκογκ σαν θάλασσες παλλόμενες
ο Μιχαήλ Σερβέ ανάμεσα σε μάγισσες καιόμενες.
Στα νησιά
είδαν
το φως.
(από τη συλλογή Ντυμένος επίσημα,
εκδ. Πλανόδιον, 2008)
Σπύρος Θεριανός
__________________
Ο Σπύρος Θεριανός έχει δημοσιεύσει ποιήματα στα περιοδικά "Πανδώρα", "Πάροδος", "Οι Φίλοι" και "Άνευ". Έχουν εκδοθεί οι ποιητικές συλλογές "Το εισόδημα στο Μόλυβο" (α' έκδοση: Αθήνα, 1999, β' έκδοση: "Ποιήματα των φίλων", 2002) και "Ντυμένος επίσημα", Πλανόδιον, 2008.
Σχόλια