 |
| Ernest Cole - South Africa (Magnum photos) |
Πλατεία Σουδανών
Θέλω να σας πω μια ιστορία
για μια μικρή πλατεία
ένα κομμάτι γης που βρίσκεται
κάτω από την Πατησίων και πάνω απ' τις γραμμές του μεγάλου τρένου
Μη νομίσετε πως είναι κάτι το απίθανο
επειδή έχω να πω γι' αυτήν
πως έχει μέσα ψηλούς φοίνικες και αγάλματα εθνοπατέρων
παγόνια
και παπαγάλους κρακατόα σε κλουβιά
Μπα...
πρόκειται για ένα τρίγωνο
σαν το τελευταίο κομμάτι της φθηνότερης πίτσας που επειδή είναι το μικρότερο
απ' όλα στο κόψιμο
δεν το παίρνει κανείς
και μένει εκεί της ντροπής
να ξεραίνεται ανάμεσα στα χαρτόνια και τα λοιπά σκουπίδια
Πάω και παίζω καμιά φορά σ' εκείνο το τριγωνάκι πίτσας
το λέω "πλατεία των Σουδανών"
Εγώ
απ' όλον τον κόσμο βάφτισα μια πλατεία
...άτυπα φυσικά...
Όταν παίζω
κατεβαίνουν οι Σουδανές
μικρά καλοκαμωμένα κορίτσια δεκατέσσερα δεκαπέντε
που τα βγάζουν στο δρόμο για ένα τάλιρο
που τα βγάζουν στο δρόμο για ένα τάλιρο
και τα περνάνε οι καρπουζάδες και οι ταρίφες και οι χαρτογιακάδες
για ένα τάλιρο κορίτσια πράμα
Όμως εκεί δεν έρχονται για τέτοια
Δεν με φωνάζουν "Μίστερ" μα λένε τ' όνομα μου
καθώς πλένουν τα ρούχα τους
και τα περνάνε με κάποιο ζουμί φερμένο απ' την πατρίδα
λεβάντα και δικός τους κέδρος που μοσχοβολάει ο τόπος
Τους παίζω τότε κάτι μελαγχολικό
κι αυτές πλένουν και ούτε που μιλάνε
Μια νύχτα μία από τις Σουδανές
μαύρη σαν το κεράσι του Ιουλίου
με τεντωμένα μάγουλα απ' το χαμόγελο που γυάλιζαν στη λάμπα
με πήρε απ' το χέρι και κατεβήκαμε στις γραμμές
Μου είπε πως την έλεγαν Μαέβα Ομπρέλα
και δεν κατάλαβα τι ήταν αυτό το όνομα αλλά είχε πλάκα το Ομπρέλα
Ε! και πήγαμε
εν τέλει πήγαμε
Να δούμε τι λέει το μεγάλο τρένο πήγαμε
Το κτήνος αυτό ήταν το καρβουνιάρικο ερχόμενο απ' τη Χαλκίδα
που κύλαγε στον Πειραιά
σαν μακρύ
αργό
μαύρο φίδι
φορτωμένο κάρβουνο
στον κάμπο με τα παραπήγματα
τις παλιές εκκλησίες
τη φτώχεια και τα σκουπίδια
Το τρένο έκανε ρυθμικό θόρυβο
και η Μαέβα έβγαλε πίσω από κάτι χαλάσματα
ένα μπόγο σαν θησαυρό
Μέσα
είχε κομμάτια κάρβουνου
μαζεμένα από άλλες μέρες και άλλα καρβουνιάρικα τρένα
Μόλις κατάλαβα φορτώθηκα εγώ τον μπόγο
γιατί εκείνη ήταν σαν κλαράκι
και ανεβήκαμε στην αερογέφυρα
Επάνω συναντήσαμε κι άλλους
Λευκούς
Μαύρους
Κίτρινους
και Πορτοκαλί
Είχαν κι αυτοί τους δικούς τους μπόγους με παραπεταμένα κάρβουνα
από άλλα, άλλα-τρένα
κι από άλλες, άλλες-μέρες
Χωρίς συστάσεις
αρχίσαμε να πετάμε με γυμνά τα χέρια
καρβουνόπετρες στο καρβουνιάρικο τρένο
που σπάγανε και γέμιζαν τον τόπο με καρβουνιάρικη σκόνη
ενώ εμείς γελούσαμε
σαν να μη υπήρξε ποτέ αδικία στον κόσμο
Πετάγαμε
Πετάγαμε
Πετάγαμε
και πετάγαμε
Πετάγαμε και Πετάγαμε
ώσπου στο τέλος
από το πολύ πέταγμα
και το πολύ γέλιο
τα χέρια μας...
των Λευκών
των Μαύρων
των Κίτρινων
και των Πορτοκαλί
έγιναν όλα μαύρα
Bill Hunchback
_________________
κατεβαίνουν οι Σουδανές
μικρά καλοκαμωμένα κορίτσια δεκατέσσερα δεκαπέντε
που τα βγάζουν στο δρόμο για ένα τάλιρο
που τα βγάζουν στο δρόμο για ένα τάλιρο
και τα περνάνε οι καρπουζάδες και οι ταρίφες και οι χαρτογιακάδες
για ένα τάλιρο κορίτσια πράμα
Όμως εκεί δεν έρχονται για τέτοια
Δεν με φωνάζουν "Μίστερ" μα λένε τ' όνομα μου
καθώς πλένουν τα ρούχα τους
και τα περνάνε με κάποιο ζουμί φερμένο απ' την πατρίδα
λεβάντα και δικός τους κέδρος που μοσχοβολάει ο τόπος
Τους παίζω τότε κάτι μελαγχολικό
κι αυτές πλένουν και ούτε που μιλάνε
Μια νύχτα μία από τις Σουδανές
μαύρη σαν το κεράσι του Ιουλίου
με τεντωμένα μάγουλα απ' το χαμόγελο που γυάλιζαν στη λάμπα
με πήρε απ' το χέρι και κατεβήκαμε στις γραμμές
Μου είπε πως την έλεγαν Μαέβα Ομπρέλα
και δεν κατάλαβα τι ήταν αυτό το όνομα αλλά είχε πλάκα το Ομπρέλα
Ε! και πήγαμε
εν τέλει πήγαμε
Να δούμε τι λέει το μεγάλο τρένο πήγαμε
Το κτήνος αυτό ήταν το καρβουνιάρικο ερχόμενο απ' τη Χαλκίδα
που κύλαγε στον Πειραιά
σαν μακρύ
αργό
μαύρο φίδι
φορτωμένο κάρβουνο
στον κάμπο με τα παραπήγματα
τις παλιές εκκλησίες
τη φτώχεια και τα σκουπίδια
Το τρένο έκανε ρυθμικό θόρυβο
και η Μαέβα έβγαλε πίσω από κάτι χαλάσματα
ένα μπόγο σαν θησαυρό
Μέσα
είχε κομμάτια κάρβουνου
μαζεμένα από άλλες μέρες και άλλα καρβουνιάρικα τρένα
Μόλις κατάλαβα φορτώθηκα εγώ τον μπόγο
γιατί εκείνη ήταν σαν κλαράκι
και ανεβήκαμε στην αερογέφυρα
Επάνω συναντήσαμε κι άλλους
Λευκούς
Μαύρους
Κίτρινους
και Πορτοκαλί
Είχαν κι αυτοί τους δικούς τους μπόγους με παραπεταμένα κάρβουνα
από άλλα, άλλα-τρένα
κι από άλλες, άλλες-μέρες
Χωρίς συστάσεις
αρχίσαμε να πετάμε με γυμνά τα χέρια
καρβουνόπετρες στο καρβουνιάρικο τρένο
που σπάγανε και γέμιζαν τον τόπο με καρβουνιάρικη σκόνη
ενώ εμείς γελούσαμε
σαν να μη υπήρξε ποτέ αδικία στον κόσμο
Πετάγαμε
Πετάγαμε
Πετάγαμε
και πετάγαμε
Πετάγαμε και Πετάγαμε
ώσπου στο τέλος
από το πολύ πέταγμα
και το πολύ γέλιο
τα χέρια μας...
των Λευκών
των Μαύρων
των Κίτρινων
και των Πορτοκαλί
έγιναν όλα μαύρα
Bill Hunchback
_________________
O
Bill Hunchback είναι μουσικός στο συγκρότημα the Absorbus Machine και
στο συγκρότημα The Athenian Phanerothyme Conspiracy . Είναι ακόμα
γραφιάς άνευ χαρτοφυλακείου, εξερευνητής των ανθρώπινων σχέσεων με το
περιβάλλον, γεμάτος παιδική περιέργεια, υιός, ιός, αδελφός, φίλος, ενίοτε
εραστής λεπτών συμβάντων, διαγαλαξιακός ταξιδευτής και κάτι άλλα ψιλά.
Περισσότερα
εδώ: https://hunchbacks-whispers2.webnode.gr
Σχόλια