 | ||
|
ΤΟ ΠΑΙΔΙ
Όταν καμιά φορά γυρίσω πίσω και κοιτάξω
μες στο μακρύ δρόμο,
πάντα στο βάθος βλέπω
ένα παιδί.
Τροφοδοτεί με τα λυπημένα μάτια του
τα ποιήματά μου.
ΣΤΟ ΕΞΗΣ
Θα ζω στο εξής χωρίς εσένα,
στο άδειο καφενείο απ' τις εννιά
σε μια γωνιά
καπνίζοντας την πίπα μου.
Οι ρουφηξιές βαθιές σαν αναστεναγμοί
τα μάτια μισοσβησμένα.
Έξω ο οδοκαθαριστής
περνώντας
με τη μεγάλη σκούπα του.
ΒΓΑΙΝΕΙ ΚΑΙ ΤΡΙΓΥΡΙΖΕΙ
Στα όνειρά μου
κανείς δε με επισκέπτεται.
Μέσα στους άδειους δρόμους,
απ' το φεγγάρι ξεπλυμένους,
βγαίνει και τριγυρίζει ένα σκυλί
πετσί και κόκκαλο.
ΕΚΤΟΣ ΑΠ' ΤΗΝ ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ
Τι κάνουνε σ' ένα κρεβάτι;
κοιμούνται ή κάνουν έρωτα.
Εκτός απ' την περίπτωση,
που παραμένουν σιωπηλοί
με μάτια καρφωμένα
στο ταβάνι.
ΣΕ ΕΝΑ ΔΡΟΜΟ ΟΛΟ ΕΠΙΣΤΡΕΦΩ
Σε ένα δρόμο όλο επιστρέφω -
βράδυ μπροστά σε μιαν αυλόπορτα
χτυπώντας το κουδούνι.
Μ' αρέσει να βλέπω το φως π' ανάβει,
μ' αρέσει ν' ακούω βήματα
και τη σκιά στο βάθος
με μια λάμπα να προβάλλει.
(από τη συλλογή
"Σύντομο βιογραφικό", 1991)
"Σύντομο βιογραφικό", 1991)
Χρίστος Λάσκαρης
1931-2008
Σχόλια