στην αποβάθρα του τρένου: Ντέμης Κωνσταντινίδης (4 ποιήματα)

polaroid by Miles Aldridge

Πόε-μ

Όπου θεριεύει η καταιγίδα
και ανταριάζει ο ωκεανός
όπου δεν ζει ούτε ηλιαχτίδα
και μαύρος γίνεται ουρανός

Πάνω στο αφρισμένο κύμα
μέσα στη δίνη του καιρού
(μες στην καρδιά γοργό το βήμα!)
μέσα στο μπέρδεμα του νου…

Όλα, με μιας, γίνηκαν ένα!
θάλασσα, κύμα κι ουρανός
κι όλα μου θύμισαν εσένα
όταν βαθιά σου ήμουν γυμνός.

Ενέχυρο

Ασήμι και χρυσό να σου κατέθετα

να ‘παιρνα πίσω τα όνειρά μου

χρεοκοπημένος να ‘μουν δε θα μ’ ένοιαζε

αν ήσουνα, κυρά, εσύ κοντά μου.

Αν ήσουνα με όλες τις χάρες σου

και τις γλυκές αναθυμιές της νιότης

τότε που τρυφερά μ’ αγκάλιαζες

κι έφευγα για την Τρίπολη στρατιώτης.

Ηλιακό

Όπως σε είδα σήμερα―

κι είχες ένα ρόδο στο στήθος σου!

καθυστερώντας εγώ

σε κοίταζα, όχι για το ρόδο.

Εσύ μου χαμογέλασες

προσπερνώντας, διέσχισες ανέμελη

την κοχλάζουσα άσφαλτο

κι εξαφανίστηκες στον ίσκιο

μιας πολυκατοικίας.

Ο ήλιος θριάμβευε.

Δεν προχώρησα άλλο.

Περιγέλασα τα πλάνα μου, διακαώς

επιθυμώντας να μαραθώ.

Σε έχω πάλι

Βέλος στη χορδή
Και πέτρα στη σφεντόνα
Γύρνα με στον αιώνα
Που είχα γεννηθεί

Πρίγκιπας και φτωχός
Αλλοτινός ιππότης
Ή ξεπεσμένος πότης
Αυτόχειρας αστός

Για το μεράκι εκείνης
Τώρα σα να θυμάμαι
Με πιάνει, περπατάμε
Στο ανέβασμα μιας δίνης

Με πιάνει, την προσέχω
Το ανέβασμα κρατάει
Κανείς μας δε μιλάει
(Αχ, σ' έχω πάλι, σ' έχω!)

Κι έξαφνα, το φιλί
Βέλος, χορδή, σφεντόνα
Και πέτρα στον αιώνα
Τα στόματα μαζί...

Ντέμης Κωνσταντινίδης

 

O Ντέμης Κωνσταντινίδης γεννήθηκε το 1976 στη Θεσσαλονίκη, όπου και ζει. Σπούδασε Αρχαιολογία και Μουσειολογία στο Α.Π.Θ. Έχει εργαστεί ως αρχαιολόγος πεδίου, ως επιμελητής εκθέσεων και παιδαγωγός. Δημοσιεύει στο skorpieslekseis.blogspot.gr, ενώ έχει συνεργαστεί με τα διαδικτυακά λογοτεχνικά περιοδικά Βακχικόν και Χίμαιρα, καθώς και με σημαντικά ιστολόγια και ιστοσελίδες λογοτεχνικού ενδιαφέροντος. Έχει εκδώσει εννέα ποιητικές συλλογές. Η πιο πρόσφατη είναι «Της μοναξιάς καλή συνέχεια», Φαρφουλάς (2019).