 |
| Czechoslovakia, negative 1968; print 1987-1988. Image courtesy of Josef Koudelka and Pace/MacGill Gallery, New York. © Josef Koudelka/Magnum Photos |
ο γιος του φούρναρη
Να
‘τον πώς πάει, σαν να μην είχε φρένα η λογική
Ένα
απ’ τα 2, ή ο αριστοτέλης του έβαλε τρικλοποδιά
ή
ο άγιος θωμάς τον έσπρωξε απ' την πλαγιά
Είναι
ο γιος του φούρναρη, με το ποδήλατο
μέσα
από σήραγγες μολύβδου όπου χιονίζει
όταν
περνά η καρότσα φορτωμένη με κοτόπουλα
Πάει
ο καιρός των θαυμάσιων
συμβάντων,
αυτού του είδους των μια-στις-χίλιες
γεγονότων
που καταλήγουν στο μηδέν
Λίγοι
πιστεύουν πια στους βιβλικούς πολλαπλασιασμούς
Κανείς
δεν βρίσκει στο ποτάμι ίχνη χρυσού
Καμιά
εφημερίδα δεν βάζει ένα αηδόνι πρωτοσέλιδο
Ανάμεσα
σε ιστορικά τοπία και σε μεγάλες-όσο-πάει προσδοκίες
για
το δόγμα των σχολαστικών
καθετί
τ’ οριστικό μένει οριστικά αξεδιάλυτο
Δεν
έχει να γυρίσεις πίσω, το πράγμα έχει τραβήξει στην αντίθετη κατεύθυνση
και
ούτε ένας δρόμος δεν οδηγεί στην είσοδο
των
ας το πούμε μεγάλων πανακειών του κόσμου
Ψωμιά
αφήνει στις πάνινες τσάντες που κρέμονται απ’ τα πόμολα
Γυρνάει
την περιστροφική πόρτα στο σπίτι των αποπροσανατολισμένων
Και
το απαρατήρητο επιστρέφει με το άρωμα απ’ τα μάγια
που
δίνουν νόημα στη μέρα χωρίς νόημα και στην ακόμα πιο όμορφη ημέρα χωρίς τέλος
Το
ρείκι τσιτσιρίζει μες στον φούρνο
Οι
προκάτοχοι το σκάνε από την πλήξη των ιερών απαγορεύσεων
και
πάνε να εδώ στη ζέστη πιθανώς της ευτυχίας
Δεν
έχουν άλλο σχέδιο οι χειμωνιάτικες ομίχλες
όταν
οι άστεγοι σηκώνουν την κουκούλα
και
οι κυνηγοί καταδιώκουν στα όνειρα το ίχνος των ελάφων
Η
νύχτα τέλειωσε, ο νέος ήλιος της ημέρας
σκάει
πίσω απ' τα μελίσσια να δώσει ένα χεράκι
μπορεί
στο νερό, μπορεί στη
φωτιά ποιος ξέρει
Έρχεται ο
άνεμος, έρχονται οι κάργιες που μοιάζουν
στην
κουρούνα
Έρχονται οι
κουρούνες που
μοιάζουνε στην καρακάξα και ο κόρακας
Έρχεται το
μπλε μοβ και το μπλε
μαύρο
Και αυτό που ειπώθηκε κάνει φτερά
και
αυτό που
δεν ειπώθηκε, μένει ειπωμένο
ελεύθερη απόδοση: Μαρία Θεοφιλάκου
 |
| εικαστικό του ίδιου του ποιητή |
el hijo
del
panadero
Allá va, como si la razón no tuviera frenos
Una de 2, o aristóteles le hizo la zancadilla
o santo tomás lo empujó por la cuesta
Es el hijo del panadero, en bicicleta
por los túneles de plomo donde nieva
al pasar el tráiler cargado de gallinas
Ha transcurrido el tiempo de los espléndidos
acontecimientos, ese tipo de irrepetibles
sucesos que se quedan en nada
Pocos confían ya en las multiplicaciones bíblicas
Nadie encuentra en el río pepitas de oro
Ningún periódico trae un ruiseñor en la primera página
Entre paisajes históricos y máximas expectativas
para la doctrina de los escolásticos
todo lo definitivo queda definitivamente sin
resolverse
No hay vuelta atrás, ha tirado en dirección contraria
y ninguna calle lo conducirá a la entrada
de por así decirlo las grandes panaceas del mundo
Deja pan en las bolsas de tela colgadas de los pomos
Gira el torno en la residencia de los desorientados
Y lo inadvertido regresa con el aroma de los
encantamientos
que dan sentido al día insensato y al aún más bello
día infinito
El brezo chisporrotea en el horno
Los predecesores huyen del aburrimiento de las
amonestaciones sagradas
y van por allí al calor acaso de la felicidad
No tienen otro plan las nieblas invernales
cuando los vagabundos se suben la capucha
y los cazadores persiguen en sueños el rastro de los
corzos
La noche ha terminado, el nuevo sol del día
se asoma tras los colmenares para echar una mano
no se sabe si al agua, no se sabe si al fuego
Viene el viento, vienen las chovas parecidas al grajo
Vienen los grajos parecidos a la corneja y el cuervo
Viene lo violáceo y lo negro azulado
Y lo dicho vuela y lo no dicho, dicho queda
*από το βιβλίο «La bicicleta del panadero»
(Calambur, 2012)
Juan Carlos Mestre
γ. 1957
__________________________________
Το Τρένο της ποίησης σφυρίζει: Τη Τετάρτη 25 Σεπτεμβρίου 2019, ο Χουάν Κάρλος Μέστρε θα συμμετάσχει στο 5ο Διεθνές Φεστιβάλ Ποίησης Αθηνών, που ξεκινά σήμερα Δευτέρα 23 Σεπτεμβρίου, και θα διαρκέσει έως την Πέμπτη 26, με τη συμμετοχή 70 ποιητών από 16
χώρες .
Σχόλια