 |
| photo by Eugene Richards |
Θα ήθελα να μετρήσω τ' άστρα
Σα να ήταν οι μέρες τού μέλλοντός μου
[Γιατί λένε
Πως αλλιώς ζυγίζονται τα μικρά γεγονότα
Όταν ανεβοκατεβαίνουν μέσα μας
Φορτωμένα στα κάνιστρα τ' ουρανού]
Και να γράφω ασταμάτητα
Αλλά ποιος ξέρει
Τί χάχανα θα έκαναν άραγε
Τα ξυπνοπούλια από τους καφενέδες
Και τα μπαρ των μισοσκότεινων δρόμων
Όπου καμπυλώνει
Των σχημάτων όλων τις ευθείες
Η Καρμέλα
Και η Αννέτα ανάβει
Τους βρυχηθμούς των λιονταριών•
Θα έσκαγαν μάλλον στα γέλια
Τονίζοντας κάθε φράση
Κάθε στίχο κάθε μου λέξη
Που ορισμένοι από την άλλη μεριά νομίζουν
Ότι τάχα σκορπίζω στην τύχη σα ζάρια
Αν μπορούσαν φυσικά να φανταστούν
Πώς σπαταλώ τις νύχτες τον καιρό μου
Αλλά ευτυχώς δεν ξέρουν πού παν' τα 4
Μολονότι ξεφυλλίζουν μεγάλου σχήματος φυλλάδες
Και βλέπουν τα κερασφόρα δίκτυα
Τη ζαλίστρα που ξελογιάζει το μυαλό τους•
Τις προάλλες
Κάποιοι παίζοντας ξερή
Σκαρφίστηκαν ν' απαγγείλουν Καβάφη
Μόλις με είδαν
Ότι "πάντα στην πόλι αυτή θα φτάνω"
Και - είναι εξακριβωμένο
Χρησμοί προγνώσεις σα στατιστικές -
Μια μέρα οι άγριοι άνεμοι θα με αρπάξουν
Μακριά απ' όσα αγάπησα με πάθος
Ποτά βιβλία τραγούδια και ξενύχτια
Τα κορίτσια τα βιαστικά τής νύχτας
[Τα γλυκά στάζοντας
Απ' τό βαθύ πιθάρι τους το μέλι στη γλώσσα
Εκείνα τα ουράνια μάτια τους και προπαντός
Στο στόμα μου το τραγανό τους στήθος]•
Είναι πια βέβαιο
Το ξέρουν καλά οι παντογνώστες
Πως δεν τη βγάζει καθαρή ο μεθύστακας
Πως είναι λίγα τα ψωμιά του •
Ενώ δεν ξέρουν
Πως όλα αυτά
Τα ήξεις αφήξεις εν καιρώ ειρήνης
Και τα φτηνά κηρύγματα των πετεινών
Είναι καλή αφορμή για να ετοιμάσω
Άλλη μια κοκορομαχία των στίχων.
Ρογήρος Δέξτερ
Σχόλια