ακολουθώντας τις ράγες του Αυγούστου: Χουάν Βιθέντε Πικέρας

photo by Alessandra Sanguinetti, © Alessandra Sanguinetti/Magnum Photos

Παραμονή της διαμονής

Τα πάντα είναι έτοιμα: η βαλίτσα,

τα πουκάμισα, οι χάρτες, η ανόητη

ελπίδα.

Ξεσκονίζω τα βλέφαρα.

Έβαλα στην κουμπότρυπα

το τριαντάφυλλο των ανέμων.

Τα πάντα είναι έτοιμα: η θάλασσα, ο Άτλας, ο αέρας.

Μου λείπει μόνο το όταν,

ένα ημερολόγιο πλώρης, το που, οι χάρτες

πλοήγησης, οι όρτσα άνεμοι,

το θάρρος και κάποιος να μ’ αγαπά

έτσι όπως δεν ξέρω εγώ να μ’ αγαπώ.

Το πλοίο που δεν υπάρχει, τα έκπληκτα χέρια,

το έντονο βλέμμα, οι ενέδρες,

και ο ορίζοντας ένας ομφάλιος λώρος

επισημαίνοντας αυτούς τους κρεμασμένους στίχους...

Τα πάντα είναι έτοιμα : είναι σοβαρά, είναι μάταια.

 

μετάφραση: Κωνσταντίνος Κοκολογιάννης

Juan Vicente Piqueras 

Περισσότερα για τον ποιητή, αντιγράφοντας από βιβλιοnet: 

"Ο Χουάν Βιθέντε Πικέρας θεωρείται ένας από τους πιο μοναχικούς και αυθεντικούς ποιητές της σύγχρονης ισπανικής ποίησης. Γεννήθηκε το 1960 στο Ντούκες ντε Ρεκένα, ένα μικρό αγροτικό χωριό. Η παιδική του ηλικία σημαδεύτηκε από τη φύση, τις αγροτικές δραστηριότητες, την έλλειψη βιβλίων, την αθλιότητα του φρανκισμού. Η λογοτεχνική του καλλιέργεια ήταν τελείως προσωπικό του πάθος. Τη δεκαετία του '80 έφυγε τρέχοντας από την Ισπανία. Τα τελευταία είκοσι χρόνια ζει έξω από την πατρίδα του: στην αρχή στη Γαλλία, μετά στην Ιταλία και τώρα στην Ελλάδα. Σπούδασε Ισπανική Φιλολογία στην Βαλένθια. Έχει εργαστεί ως εκφωνητής ραδιοφώνου, σεναριογράφος, μεταφραστής και καθηγητής Ισπανικής γλώσσας για ξένους και, από το 2007, είναι Διευθυντής Σπουδών του Instituto Cervantes της Αθήνας. Το πρώτο του βιβλίο, "Tentativas de un heroe derrotado", εκδόθηκε το 1985. Μακριά από ομάδες, μόδες και λογοτεχνικούς κύκλους, ανέπτυξε μια ανήσυχη ποίηση που δύσκολα κατατάσσεται στα σχήματα της σημερινής ισπανικής ποίησης. Από τα βιβλία του, ξεχωρίζουν: "La palabra cuando" (1991), "La latitud de los caballos" (1999), "La edad del agua" (2003), "Adverbios de lugar" (2004), "Palmeras" (2005), και "Aldea" (2006). Έχει τιμηθεί με τα βραβεία Jose Hierro, Antonio Machado, Alfonso el Magnanimo, και το Διεθνές Βραβείο Ποίησης του Φεστιβάλ του Μεντεγίν."

Μεταξύ 2012-2017 ο ποιητής εργάστηκε για το Ινστιτούτο Θερβάντες του Αλγερίου, ενώ έκτοτε τον βρίσκει κανείς στο αντίστοιχο ινστιτούτο της Λισαβόνας.