 |
| photo link |
ΑΘΑΝΑΣΙΑ
Αν είχες πεθάνει θα σ’ είχε ξεχάσει η μητέρα σου.
Αν σ’ είχα αγαπήσει θα σ’ είχα ξεχάσει κι εγώ.
Η στιγμή γίνηκε ευθεία μέσα στο χρόνο,
βέλος μες στην καρδιά μου
βελόνα που κεντάει τη μνήμη.
Το χέρι σου λάμπει στη νύχτα, σημαία του κόσμου.
 |
| photo link |
ΕΞΟΧΙΚΟ ΟΝΕΙΡΟ
Οι ελιές διψούσαν μάταια νιότη.
Είχαν γεμίσει τα χέρια από φως του πεύκου.
Ανοιχτές πόρτες και παράθυρα
είναι η στερεά νύχτα της γης όπως η πρώτη.
Χαρούμενοι τάφοι,
η σελήνη διαβάζει τις επιγραφές σας.
Φόρεσε τα ματογυάλια της
γιατί η απόσταση είναι μεγάλη.
Θα κοιμηθούμε σε λίγο
αγκαλιασμένοι.
 |
| photo link |
ΦΑΥΝΟΙ
Θα χορέψουμε στο φως των άστρων,
θα τρέξουμε ξυπόλητοι στην άσφαλτο του δρόμου,
στα φώτα των αυτοκινήτων που θα ’ρχονται
θα κοιμηθούμε στα ψηλά χόρτα κοντά στους βατράχους.
Θα μείνουμε μόνοι.
Έπειτα θά ’ρθουν τα φιλήματα να κλείσουνε τα μάτια μας,
τα χέρια θα ενώσουμε στον ύπνο
και το πρωί θα ξυπνήσουμε πεθαμένοι.
Μήτσος Παπανικολάου
(1900 -
1943)
Σχόλια