στο τελευταίο βαγόνι: Φρίντα Λιάππα

Κωφεύω σε τρισάθλια μπαρ
τραυλίζω μεθυσμένους στίχους
εσύ εκεί
ψάχνοντας τη μνήμη πίσω από επίθετα
αγέρωχος διθυραμβικός έκπληκτος και ανηλεής

τας ευαισθησίας μας
εις τας αγυιάς και τας ρύμας
και εις όλα τα μπαρ της Αθήνας
Αλέξη πες μου αν με θυμάσαι

Απ' το Τζώννυ Γκιτάρ και τους πειρατικούς σταθμούς. Άλλα λουλούδια της σέρρας δεν γνώρισαν πλην εκείνα που άνθισαν στην οδό Ακαδημίας. Σχέση άλλη δεν ξέρω πάρεξ εκείνη του Μπόγκαρτ και της Μπακώλ του Τσιτσάνη και της Νίνου. Αυτά αγαπώ. Ακριβώς όπως εσύ αγαπάς το μαύρο γάτο σου τη μυστική βροχή το μελαγχολικό πορτραίτο της μητέρας σου και τη θάλασσα καθώς αλλάζει χρώματα.

Λες το ποτάμι αθέατο οι νύχτες γυάλινες
η επιδημία θερίζει τη χώρα λες.
Εξαντλείσαι σε ατέρμονες συνωμοσίες σιωπής
φεύγεις τις αυγές για τα νησιά ερειπωμένος
μη ξέροντας πως να γεράσεις
που να βολέψεις αυτή σου την εφηβεία
κοτζάμ μαντράχαλος.
Εντάξει λοιπόν
κράτα την με τα δόντια
τη γαμημένη ευαισθησία σου
και δέστο καλά στο μυαλό σου
κανείς δεν τη χρειάζεται.
Όμως πάλι δε λέω
ίσως έτσι είναι γραμμένο
στον τελευταίο σεισμό της Σαντορίνης
εσύ να σωθείς.

Τα χερουβείμ δεν έχουν ηλικία.

(πηγή)

Ναι αγάπη μου όπως ακριβώς το λες

το χειμώνα

θα βλέπουμε τη βροχή στα τζάμια

την άνοιξη

θα φωτογραφίζουμε γαλανά τοπία

το καλοκαίρι

θα κολυμπάμε σ’ ακρογιαλιές γυμνιστών

το φθινόπωρο

θα περνάμε με βιβλία και Σοπέν

θα ζήσουμε μια ήσυχη ζωή

κάτω από τον Λυκαβηττό ή την Ακρόπολη

θα είμαστε για πάντα μαζί

και κυρίως

εγώ

θα ξεχάσω

ω ναι αγάπη μου όπως ακριβώς το λες

(πηγή)

Εσύ αυτόν τον άνθρωπο τον ξέρεις

Τώρα μιλάει νηφάλια και κλειδώνει την πόρτα του. Η μάνα

του πέθανε και ζει μόνος. Κομματική ταυτότητα δεν έχει και

θέλει ν’ αγοράσει ένα ποδήλατο. Τη ζωή του αφιέρωσε στις

επετείους.

Σε παρακαλώ μείνε κοντά στο παράθυρο.

  

(πηγή)

Φρίντα Λιάππα

1948-1994