 |
| Matt Black - Fallowed tomato fields, Corcoran, California (2014) |
Αναχώρηση δίχως αστέρια
Καθώς η ανάμνηση το νερό κάτω από το καράβι και η ώρα
των πιο μεγάλων μυστικών
Το όνομά σου είναι μπλε ένα μπλε της φωτιάς και της ελπίδας
Θα ’θελα να το αφανίσω
Να κηλιδώσω το ζεστό σου αίμα και να πνίξω την τόλμη μου
Το αίμα χάθηκε στα μοιρολόγια
Έχασα το κλειδί των ονειροπολήσεών σου
Σε έχασα σα μια πεντάρα ανάμεσα σε εκατομμύρια άλλες
Ζήλευα τον ίδιο μου τον εαυτό
Και την απεραντοσύνη των θαλασσών
Αλλά είναι εσένα που λυπάμαι
Τα ταξίδια σου χωρίς όνειρα
Τις άγονες σου νύχτες
Τα μαλλιά σου που παίζουν μόνα τους
Τα όνειρά σου χωρίς καθρέφτες παγωμένα όπως η επιθυμία ενός άλλου
Ίχνη αίματος καταυγάζουν το πρόσωπο
Είμαι απείρως περισσότερος από το πλούσιο και ηδυπαθές χρώμα
ενός εγκλήματος
Πέρα από ένας καθρέφτης για τα μάτια σου
Πέρα από την αναχώρησή σου
Πέρα από ένα αβέβαιο μέλλον
Περπατάω χωρίς ηχώ
Η επιστροφή σου δε θα προσέθετε τίποτα
Μαζί είμαστε πάρα πολλοί για μας τους ίδιους
Πάρα πολλοί σαν ένας στρατός σε άτακτη υποχώρηση ή μια κακή σοδειά
Όλα μυρίζουν προδοσία ένα όνειρο που διακόπτεται μια σκέψη
που ξεφεύγει απ’ τον αέρα
Η αναμονή εκ γενετής τυφλή
Πριν σε γνωρίσω η φωτιά ήτανε ιερή
Τώρα είναι η γη που καταρρέει
Θα επινοήσουμε κάτι άλλο
Μια καρδιά που να λειτουργεί σα δαιμόνια μηχανή
Μια ημιτονοειδή ή έναν καινούργιο χαρταετό
Έναν καινούργιο χώρο ένα καινούργιο επίχρισμα για την αυγή
Δεν τα ’κλεψαν όλα ούτε τα καταβρόχθισαν
Ο ουρανός είναι απέραντος και πέφτοντας το πιο μικρό αστέρι
θα τρόμαζε τα μάτια σου
(Παρίσι 1939)
Νικόλαος Κάλας
1907-1988
Σχόλια