ταξίδι στη βεγγαλική ποίηση: Σάκτι Τσαττοπαντχάι (2 ποιήματα)

René Burri - Escaliers dans les Rues de Leonforte, Sicile, 1956

Περπατάει πίσω μου, παραμένει μακρινός

Περπατάει πίσω μου, από μια ευγενική απόσταση,

Κρατώντας το μάτι του επάνω μου. Κάνω να κρυφτώ σε κάποιο πλήθος·

Προσποιείται ότι το μυαλό του είναι αλλού, ή, στην καλύτερη,

Κοιτάζει σαν να ξεγελάστηκε κι αποτραβιέται.

Ακόμα  όμως ακολουθεί. Κινούμαι γρήγορα, σιωπηλά,

Πίσω από έναν τοίχο ετοιμόρροπο,  τα βρύα του τρίβονται στο πρόσωπό μου

Όταν ξαφνικά τον βρίσκω από την άλλη πλευρά να περιμένει,

Στέκοντας, κρατώντας τα προσχήματα ενός βλέμματος σπουδής.

Τα μάτια του, ανέκφραστα, κρατάει στημένα πάνω μου

Ωστόσο, στην πραγματικότητα, ίσως κοιτάει προς τα πάνω

Βλέποντας ένα πουλί, τις κινήσεις των σύννεφων,  ή τα παλιά κεραμίδια

Ενός δημοτικού σχολείου. Όταν αρχίζει να βρέχει,

Ανεμπόδιστος, έρχεται κάτω απ’ την ομπρέλα μου, σαν σαλιγκάρι

Που τραβιέται μέσα στο σπειρωτό καβούκι του. Πλησιάζοντας, παραμένει μακρινός.

μετάφραση στα αγγλικά: Sibnarayan Ray

μετάφραση στα ελληνικά: Μαρία Θεοφιλάκου

Walks Behind, Remains Remote 


He walks behind me, from a polite distance,
Keeping his eye on me. I try to hide in a crowd;
He pretends his mind is elsewhere, or, at best,
He looks as if he is fooled and separates himself.

Still he follows. I move quickly, silently,
Behind a crumbling wall, its moss rubs off on my face
When suddenly I find him holding on to the other side,
Standing, keeping up an appearance of studied regard.

His eyes, expressionless, he keeps fixed on me
Yet, in fact, he may be looking upwards
Seeing a bird, the clouds' movements, or the old tiles
Of a primary school. When it begins to rain,
Unconstrained, he moves under my umbrella, like a snail
Drawn into its spiral shell. Nearing, he remains remote.

Rene Burri - Le Corbusier's Notre Dame du Haut in Ronchamp, 1955

Άμπανι είσαι σπίτι;

Η γειτονιά έχει βυθιστεί στον ύπνο με τις πόρτες κλειστές
Όμως εγώ συνέχεια ακούω τη νύχτα να μου χτυπά την πόρτα,
«Άμπανι είσαι σπίτι;»

Εδώ βρέχει όλους τους δώδεκα μήνες
Εδώ τα σύννεφα κόβουν βόλτες σαν αγελάδες
Εδώ το πρόθυμο πράσινο χορτάρι
περικυκλώνει την πόρτα,
«Άμπανι είσαι σπίτι;»

Στην καρδιά μου μισοδιαλυμένος, πολυπατημένος
Με παίρνει ο ύπνος μες στον πόνο

Αίφνης ακούω τη νύχτα να μου χτυπά την πόρτα,
«Άμπανι είσαι σπίτι;»

μετάφραση από τα αγγλικά: Μαρία Θεοφιλάκου

Abani, are you home?

The neighbourhood lies in sleep with doors closed
But I keep hearing the night knocking at my door,
'Abani, are you home? '

Here it rains all the twelve months
Here the clouds roam like cows
Here the eager green grass
closes in on the door,
'Abani, are you home? '

In my heart, half-dissolved, long-traveled
I fall asleep within pain
Suddenly I hear the night knocking at my door,
'Abani, are you home? '

Shakti Chattopadhay
1933-1995