 |
| Sergio Larrain -Santiago, Chile, 1955 |
Βλαδίμηρε (*)
Εδώ υπάρχουν πολλά πράγματα έτοιμα που μπορείς να
δεις
μέσα
τους την ιστορία τους σε πολύ απλή γλώσσα
|
|
Ξημερώνει απ' όλες τις μεριές Βλαδίμηρε
Όταν με
δεις ν' ανασαίνω κάθε χιλιόμετρο την
ανθρώπινη
προστασία
σου
Φαντάσου ένα εκατομμύριο γυναικόπαιδα να φωνάζουν:
δικαιοσύνη
|
|
Ή ένα
εκατομμύριο άστρα που τα ψάχνουν άπιστα δάχτυλα
|
|
Ή μια
χρυσοκίτρινη κοίτη που τελειώνει μέσα μου
|
|
Έφτασα
|
|
Να μου δώσεις λίγα χτυποκάρδια που δεν
έγιναν έφηβοι
Τώρα το καλοκαίρι μού τα ζητιανεύει μια δροσούλα του
Ιλισού
|
|
Επίσης κι ένα δέντρο που έχασε την καρποφορία του
|
|
Όταν κοιμηθεί το φεγγάρι μες στο Ρήνο φαντάσου την
ψυχή μου
Σα δωμάτιο εξοχικού σπιτιού που περιμένει τον ύπνο
σου
για
παραθέρισμα
Αν ήσουν εδώ το πρωί θ' άκουγες τα κοκόρια και τους
γαλατάδες
μέσα στ' αγουροξυπνημένα αυτιά της γειτονιάς
Ύστερα τις εφημερίδες και τα χέρια να τις παίρνουν
από τα
μισόκλειστα
παράθυρα
|
|
Πολλές φορές γελώ με τη συνήθεια π.χ. χτες το πρωί
|
|
Είχαμε στο τραπέζι ένα φλιτζάνι τσάι παραπανίσιο
Τότε βούτηξα το ψωμί μου στην απέραντη πίκρα του
Κι έτρωγα χωρίς να μπορώ να χορτάσω. Σκέψου τη ζωή
μου
Αυτό το βερίκοκο στα δόντια της απουσίας.
__________________________________
(*) Εξόριστος αδερφός του ποιητή στη Γερμανία
|
^από την ποιητική συλλογή «Εντός Παρενθέσεως Ι», 1945
 |
| Sergio Larrain - Valparaiso. Harbour. 1963 |
Έξοδος
Να
μη φύγει για το Λορέντζο Μαρκέζ
Να
μείνει εδώ δεμένο το πλοίο VASCO
Να
του αδειάσουν τα στάρια και τις ρέγγες
Και
κείνους τους έξι τόννους φάρμακα της ευρωπαϊκής
περιθάλψεως
Και
τα μηχανήματα
Τότε
το περίεργο τούτο κρανίο θα γίνει θέμα συζητήσεων
των
αστυνομικών
Οι
χαμάληδες θα πίνουν τη ρετσίνα τους με σκέτες ελιές
Και
θα ξεφλουδίζουν ένα κρεμμύδι
Δε
θα υπάρχει συμφέρον, γι’ αυτό οι λεμβούχοι
Θα
είναι κακόκεφοι και το βράδυ θα τους χτυπάει στα
νεύρα
η σύζυγος και τα παιδιά
Τα
παιδιά που δείχνουν πάντα προθυμία να κλάψουν
Πάρε
αυτή την απόδειξη και τράβα στο Λιμεναρχείο
Να
σου μονογράψουν την εκφόρτωση, μη σε πάρουν
μυρωδιά
οι συνωμότες
Γιατί
τότε θα γεννηθεί ζήτημα παραιτήσεως του προέδρου
Και
τότε οι αργόμισθοι που μέχρι σήμερα πήγαιναν
στην
εκκλησία
Κι
άναβαν το κερί τους θ’ ανάψουν μια μεγάλη φω-
τια
στο κράτος
Θα
το μάθουν οι πυροσβέστες κι οι ανύποπτοι του δρόμου
Θα
ρωτάν ποιο μέγαρο να κάηκε
Θα
φρενάρουν τα ποδήλατα, τα τραμ θα σταματήσουν
τα
γκλαν γκλαν
Θα
αδειάσουν τα ουρητήρια
Και
η γριά ακριβώς μπροστά στη ρόδα του λεωφορείου
Θα
συνεχίσει το δρόμο τους κρατώντας πάντα στο ένα της χέρι
Τη
μαρμελάδα
Ρωτάν
μερικοί: μήπως θα ‘πρεπε να ξαναφύγει το
πλοίο
VASCO
Για
το Λορέντσο Μαρκέζ
Εγώ
από πριν λίγη ώρα ήμουν εκεί
Υπολόγιζα
τα χρήματα που θα εισπράξω
Το
μισό δρόμο μέχρι το ταμείο
Τον
έκανα πάνω στη μια γραμμή του τραίνου
Έπρεπε
να μη σκέφτομαι τίποτα και να βλέπω
Κατ’
ευθείαν σ’ ένα μακρινό σημάδι, ήταν
Το
μεσιανό παράθυρο της αποθήκης
Ύστερα
αισιόδοξος κατέβηκα απ’ τη γραμμή και βάδι-
ζα
κανονικά
Σα
στράτευμα κατοχής
Και
τότε ήμουν ελεύθερος ν’ αποφασίσω για οτιδήποτε
Ένας
εισπράχτορας είχε τα φερσίματα της γυναίκας του
Ο
καθαρός του γιακάς και το σιδερωμένο του παντελόνι
Δίναν
την βεβαιότητα ότι δε θα πεθάνουμε
Είναι
κάτι λεπτομέρειες – αυτό λέγαμε χθες και
με
τον Κοσμά –
Που
επιβάλλουν χωρίς αντίρρηση τη μοίρα μας
Το
πλοίο VASCO
Το
λιμάνι του Λορέντσο Μαρκέζ
Ο
μισός του γερανός κι ο μισός του μέσα μας
Θεέ
μου οι μικροπωλητές
Ρωσόφιλοι
άλλοτε
Αγγλόφιλοι
σήμερα
Ίσως
αύριο ρουφιάνοι από ωριμότητα
Πουλάν
σκόνες που γυαλίζουν όλα τ’ αντικείμενα
Και
σταματάν τον οδοντόπονο
Να
φύγει το πλοίο VASCO
Όχι
να μη φύγει.
^από την ποιητική συλλογή «Η Περιπέτεια» (1951-53)
Δημήτρης Παπαδίτσας
1922-1987
Σχόλια