 |
| Daily commute: Image by LIFE photographer Ralph Crane (1969) |
Ο θάνατος του στελέχους
Οι έμποροι έχουν πολλαπλασιαστεί περισσότερο από τ’ αστέρια του ουρανού.
Ο μισός πληθυσμός είναι σαν τις μακρόκερες ακρίδες
Που κοιμούνται μες στους θάμνους στη δροσιά της μέρας·
Ο ήχος των φτερών τους ακούγεται το μεσημέρι, φιμωμένος, κοντά στη γη.
Ο χειριστής του γερανού πεθαίνει· ο οδηγός ταξί πεθαίνει, γερμένος προς τα μπρος
Μέσα στο ταξί του. Την ίδια ώρα ψηλά στον αέρα ένα στέλεχος
Περπατάει σε δροσερά πατώματα και ξαφνικά πέφτει.
Πεθαίνοντας, ονειρεύεται ότι έχει χαθεί σε ένα βουνό αποκλεισμένο απ’ το χιόνι
Όπου συνετρίβη, καθώς μεγάλα αεροσκάφη τον μετέφεραν τη νύχτα.
Έτσι όπως κείτεται στο ψύχος της πλαγιάς, αποκομμένος και πεθαίνοντας,
Μια κομμένη ρίζα πεύκου τού μιλάει για τον Γκαίτε και τον Ιησού.
Αυτοί που εργάζονται μακριά απ' όπου μένουν, φτάνουν στο Χάρτφορντ το σούρουπο σαν τυφλοπόντικες
Ή σαν λαγοί που πετούν από μια φωτιά πίσω τους,
Και το σούρουπο στο Χάρτφορντ είναι γεμάτο από τους στεναγμούς τους.
Τα τρένα τους έρχονται μέσα από τον αέρα σαν μια σκοτεινή μουσική,
Όπως ο ήχος που έρχεται από κεραίες, ο ήχος από χιλιάδες μικρά φτερά.
Ο μισός πληθυσμός είναι σαν τις μακρόκερες ακρίδες
Που κοιμούνται μες στους θάμνους στη δροσιά της μέρας·
Ο ήχος των φτερών τους ακούγεται το μεσημέρι, φιμωμένος, κοντά στη γη.
Ο χειριστής του γερανού πεθαίνει· ο οδηγός ταξί πεθαίνει, γερμένος προς τα μπρος
Μέσα στο ταξί του. Την ίδια ώρα ψηλά στον αέρα ένα στέλεχος
Περπατάει σε δροσερά πατώματα και ξαφνικά πέφτει.
Πεθαίνοντας, ονειρεύεται ότι έχει χαθεί σε ένα βουνό αποκλεισμένο απ’ το χιόνι
Όπου συνετρίβη, καθώς μεγάλα αεροσκάφη τον μετέφεραν τη νύχτα.
Έτσι όπως κείτεται στο ψύχος της πλαγιάς, αποκομμένος και πεθαίνοντας,
Μια κομμένη ρίζα πεύκου τού μιλάει για τον Γκαίτε και τον Ιησού.
Αυτοί που εργάζονται μακριά απ' όπου μένουν, φτάνουν στο Χάρτφορντ το σούρουπο σαν τυφλοπόντικες
Ή σαν λαγοί που πετούν από μια φωτιά πίσω τους,
Και το σούρουπο στο Χάρτφορντ είναι γεμάτο από τους στεναγμούς τους.
Τα τρένα τους έρχονται μέσα από τον αέρα σαν μια σκοτεινή μουσική,
Όπως ο ήχος που έρχεται από κεραίες, ο ήχος από χιλιάδες μικρά φτερά.
μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου
 |
| Photo by Ralph Crane (1969 ) |
Merchants have multiplied more than the stars of
heaven.
Half the population are like the long grasshoppers
That sleep in the bushes in the cool of the day;
The sound of their wings is heard at noon, muffled,
near the earth.
The crane handler dies; the taxi driver dies,
slumped over
In his taxi. Meanwhile high in the air an executive
Walks on cool floors, and suddenly falls.
Dying, he dreams he is lost in a snowbound mountain
On which he crashed, carried at night by great
machines.
As he lies on the wintry slope, cut off and dying,
A pine stump talks to him of Goethe and Jesus.
Commuters arrive in Hartford at dusk like moles
Or hares flying from a fire behind them,
And the dusk in Hartford is full of their sighs.
Their trains come through the air like a dark music,
Like the sound of horns, the sound of thousands of
small wings.
Robert Bly
b. 1926
Σχόλια