Η
ημέρα της ποίησης κάθε που έρχεται η
21η του Μάρτη, φαντάζει από το Τρένο σαν
μια δικαιολογία περισσότερο, σε έναν
κόσμο που έχει συνηθίσει να ζει χωρίς
την ίδια την ποίηση - τόσο που
κάθε συναπάντημα της να τον ξενίζει,
ή να τον φέρνει σε αμηχανία.
Μα φυσικά η ποίηση συνεχίζει να υπάρχει για
εκείνους, και μέσα από εκείνους, που
έχουν το θάρρος να την αντιμετωπίσουν.
Σήμερα,
ας είναι μια μέρα για αυτούς που ήρθαν με την ποίηση μέσα τους,
τη δική τους και του κόσμου ολόκληρου,
και που χάθηκαν, κάηκαν,
γκρεμίστηκαν γι' αυτήν, και μέσα από αυτήν.
Μαρία,
Κώστα, Σαρλ,
Πωλ,
Νίκο, Αλέξη,
Κατερίνα,
είστε εσείς και οι τόσοι σύντροφοί σας, πια,
η απόδειξη
ότι η ποίηση δεν είναι εδώ
κι
όμως, ποτέ της δε σταμάτησε να είναι.
Σχόλια