στο τελευταίο βαγόνι: Θανάσης Τζούλης

Lupanar Tavern Scene, by Vincent Van Gogh

Μαγειρεία δίπλα στα γραφεία τελετών

Τα μαγειρεία δίπλα στα γραφεία τελετών με μεσότοιχο
Λένε που οι νεκροί με βραδινά σκουτέλια
δοκιμάζουν όλα τα φαγητά
Μου έτυχε να μην ξέρω αν έχω
στην απέναντι καρέκλα μου νεκρό ή ζωντανό
τρώμε και καπνίζουμε με το ίδιο ύφος
όταν κουραζόμαστε βγάζουμε το κεφάλι
και το ακουμπάμε στο τραπέζι
Γεμίζουν τα τραπέζια κεφάλια στη σειρά
τα κορμιά είναι από κάτω πεσμένα
για να ξεκουράζονται
βγάζοντας το μαύρο μάρμαρο για ν’ αλαφρώσουν
–Κρεμάστρες για τα κεφάλια σας κύριοι
κι από μια γαβάθα για το αίμα σας
λέει το γκαρσόν περνώντας κάτω από τα τραπέζια
Συχνά μου τυχαίνει να μην ξέρω
αν έχω απέναντί μου νεκρό ή ζωντανό
και τον γυμνώνω με βουβά ερωτήματα
το ίδιο σίγουρα κάνει κι αυτός
κι ούτε ξέρει αν γυρίζω σπίτι μου
      ————————————- –ή
     ——————————————-στον
  —————-————————————–τάφο
με τον ίδιο μεσότοιχο
ούτε κι εγώ ξέρω
Έχουμε όλοι τα ίδια κλειδιά
μεγάλα στην άκρη και παχιά σαν τα μάτια της κουκουβάγιας
μόνο για τη νύχτα
Το ίδιο γίνεται κι αν αλλάξουμε σακάκια
ακόμα και τις γυναίκες μας
που συμβαίνει να κοιμούνται με νεκρούς
μετά το δείπνο
ή να μην ξέρουμε
όπως συχνά γίνεται στα ποιήματά μου

   Θανάσης Τζούλης           – δείτε περισσότερα για τον ποιητή εδώ

    1932-2010