συνομιλίες στο Τρένο: Mίλτος Σαχτούρης

Η ΠΑΡΟΥΣΙΑ

στὸν Χρῆστο Μπράβο

Τὸ ποίημα κάθεσαι καὶ τὸ ξενυχτᾶς σὰν τὸν νεκρό

Στις δώδεκα καὶ μισὴ
τὴ νύχτα
τὴν ἴδια ὥρα καὶ συγχρόνως
φάνηκε στὸν μεγάλο καθρέφτη καὶ στὸ παράθυρό μου
ὁ Ντύλαν Τόμας μ᾿ ἕνα ἀναμμένο κόκκινο κερὶ στὸ στόμα
νεκρὸς βέβαια
κι ἅγιος
καὶ τρελὸς
ὅπως τόχω ξαναπεῖ
- Ἔλα ἀδερφέ, μοῦ λέει, μαζί μου

σάπισες ἐδῶ πέρα
ἔλα στὰ βορινὰ φαράγγια τῆς πατρίδας μου
ἐδῶ ζεῖς σ᾿ ἕνα σάπιο τόπο ποὺ σὲ κοροϊδεύουν
ἐκεῖ χαιρετᾶνε τοὺς τρελοὺς καὶ οἱ παπάδες
κι ἡ πάπια δὲ γενάει πιὰ πάγο
γενάει κόκκινο αὐγό
Αὐτὰ τὰ λίγα μοῦ εἶπε ὁ μεγάλος ποιητὴς
ὄχι πιὰ στὸν καθρέφτη καὶ στὸ παράθυρό μου
ἀλλὰ μέσα ἀπὸ τὰ ψηλὰ χορτάρια τοῦ θανάτου του
μισὸς ἀπὸ τὴ μέση κι ἀπάνω στὸ φῶς, ἔξω ἀπὸ τὸ χορτάρι
μισὸς ἀπὸ τὴ μέση καὶ κάτω στὸ σκοτάδι
κάτω ἀπὸ τὸ φῶς.

15 Αὐγούστου ῾81
τῆς Παναγίας

Mίλτος Σαχτούρης

1919-2005