στο άδειο κουπέ: Γκιγιόμ Aπολλιναίρ (H γέφυρα του Mιραμπό)

 

Η γέφυρα του Μιραμπό  *

Κάτω απ'τη γέφυρα του Μιραμπό κυλάει ο Σηκουάνας

και οι αγάπες μας

είναι ανάγκη αυτό να μου θυμίζει

η χαρά ερχόταν πάντοτε μετά τη λύπη

Έρχεται η νύχτα σημαίνει η ώρα

οι μέρες πάνε εγώ στέκω ακόμα

Τα χέρια μες στα χέρια μένουμε αντικριστά

Ενώ κάτω απ' το

γεφύρι των χεριών μας κουρασμένος

ο παφλασμός από αιώνια κοιτάγματα γλιστρά

Έρχεται η νύχτα σημαίνει η ώρα

οι μέρες πάνε εγώ στέκω ακόμα

Η αγάπη πάει όπως ετούτο το νερό κυλά

Η αγάπη πάει

Όπως η ζωή είναι αργή

Κι όπως η ελπίδα επιτακτική

Έρχεται η νύχτα σημαίνει η ώρα

οι μέρες πάνε εγώ στέκω ακόμα

Περνάνε οι μέρες και περνάνε οι βδομάδες

Μήτε ο καιρός που έχει παρέλθει

Μήτε η αγάπη επιστρέφει

Κάτω απ' τη γέφυρα του Μιραμπό κυλάει ο Σηκουάνας

Έρχεται η νύχτα σημαίνει η ώρα

οι μέρες πάνε εγώ στέκω ακόμα

___________________
* το ποίημα γράφτηκε το 1913 μέσα στο κλίμα της Μπελ Επόκ εποχής του Παρισιού, που μεσολάβησε ανάμεσα στον γαλλοπρωσικό (1870-1871) και τον πρώτο παγκόσμιο πολέμο. Πινακίδα με στίχους του ποιήματος έχει εντοιχιστεί στη γέφυρα Μιραμπό.

(μετάφραση: Μαρία Θεοφιλάκου) 

Le Pont Mirabeau

Sous le pont Mirabeau coule la Seine
Et nos amours
Faut-il qu'il m'en souvienne
La joie venait toujours après la peine.

Vienne la nuit sonne l'heure
Les jours s'en vont je demeure

Les mains dans les mains restons face à face
Tandis que sous
Le pont de nos bras passe
Des éternels regards l'onde si lasse

Vienne la nuit sonne l'heure
Les jours s'en vont je demeure

L'amour s'en va comme cette eau courante
L'amour s'en va
Comme la vie est lente
Et comme l'Espérance est violente

Vienne la nuit sonne l'heure
Les jours s'en vont je demeure

Passent les jours et passent les semaines
Ni temps passé
Ni les amours reviennent
Sous le pont Mirabeau coule la Seine

Vienne la nuit sonne l'heure
Les jours s'en vont je demeure

Guillaume Apollinaire

1880-1918